tag:blogger.com,1999:blog-203505642024-03-05T05:41:33.565-08:00DeshmitarShahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-3058281010263154902009-01-19T11:57:00.001-08:002009-01-19T11:57:49.224-08:00Leksion nga bretkosaNa bëhej një herë një garë kërcimi së larti… për bretkosat.<br />Duhej të kërceni dhe fitonte ajo që arrinte mbi një vozë të lënë në mes të sheshit.<br />Tifozlliku i madh, i mbledhur për të parë garat, pasi shikonte përpjekjet e bretkosave që përplaseshin pothuajse në mes të lartësisë që duhej të arrinin filloi të lëshonte fraza të tilla: “Gjynah, është e pamundur!”, “e kotë… nuk mund të arrijnë kurrë”, “nuk e shikojnë që vetëm vriten dhe nuk kanë asnjë mundësi që të arrijnë?”<br /><br />Pas disa provash të pasuksesëshme disa nga bretkosat u tërhoqën… disa të tjera, duke marrë dhe opinionin e publikut ngritën flamurin e bardhë pas disa tentativash të tjera…<br />Vetëm një nga bretkosat vazhdonte të tentonte me kërcimet e saj… që më në fund, pas shumë provash, kurorëzoi përpjekjet e saj me një kërcim që e bëri të arrinte mbi vozë dhe të fitonte çmimin.<br /><br />Gjithë bretkosat e tjera, kurioze dhe pak ziliqare ndaj fitueses, ju afruan dhe filluan ta përgëzonin dhe ta pyesnin se si ishte e mundur që ja arriti të kalonte një provë kaq të vështirë, por…. nuk morrën përgjigje….<br />Kështu e kuptuan se bretkosa fituese… ishte shurdhe dhe nuk dëgjonte nga veshët!<br /><br />Morali: Mos rri të dëgjosh ata që kanë zakonin e keq që të mendojnë vetëm mbrapsht… ata të mbysin shpresat e tua më të mira! Kujtohu gjithmonë për fuqinë që kanë fjalët që dëgjon ose lexon, por mbi të gjitha mendo gjithmonë të mirën, mendo Pozitivisht!Shahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-60470940203101768362008-02-14T13:34:00.000-08:002008-12-11T21:00:42.271-08:00Mbreteresh EvangjeliaNje here e nje kohe, na ishin dy vellezer, Arturo dhe Matiani..<br /><br />Arturo, na ishte vellai i madh, dhe Matiani ishte vellai i vogel.<br /><br />Nje dite prej ditesh, kur te dy vellezrit po shetisnin neper rrugicat e fshatit, Arturo takoi Evangjelien...<br /><br />Ajo ishte shume e bukur!<br /><br />Arturo u dashurua marrezisht me bukuroshen Evangjelie, mirepo edhe Evagjelia e pelqeu Arturon se ishte djal i pashem...<br /><br />Arturo me pas vendosi te shkonte te shtepia e Evagjalies, per te takuar prinderit e saj dhe t'u kerkonte atyre doren e Evagjelies per nuse...<br /><br />dhe ashtu beri...<br /><br />Me pas ata u martuan bashk.<br /><br />Ne shtepin e Artuos dhe Matianit, gjendja ekonomike ishte shume e rende, dhe nuk kishin as buke te hanin...<br /><br />keshtu nje dite prej ditesh vellai i madh Arturo, vendosi te iki ne kurbet, ne Turqi...<br /><br />ai u largua duke i premtuar gruas se tij se nje dite do kthehej serish pran saj, dhe ajo te mos e harronte se ai e donte shume.<br /><br />dhe Evagjelia e donte shume Arturon, dhe u deshperua shume nga largimi i tij per ne kurbet.<br /><br /><br />Nderkohe, pas pak kohesh, vellai i Arturos, Matiani, ne bindjen e plot te tij se vellait te vet do t'i ndodhte dicka e keqe ne kurbet dhe nuk do kthehej me,,,i kerkon Evagjelies te martohej me te...mirepo Evagjelia nuk pranoi, se e donte shume Arturon dhe i kishte dhen fjalen se do e priste ate deri ne vdekje...<br /><br />Keshtu Matiani u nevrikos dhe e rrahu shume Evagjelien dhe e groposi te gjall Evagjelien ne nje varr me gure..dhe iku ne shtepi..<br /><br />Pas pak, aty pran varrit, kalon nje Bej, hipur ne nje kal te bardhe,,ne nje cast ai po degjonte disa renkima sikur vinin nga larg,,,<br /><br />Zebret nga kali dhe po degjonte me imtesi,,,kur u afrua tek varri me gure, kuptoi se renkimat po vinin prej aty...<br />E zbuloi varrin dhe aty gjeti Evagjelien e bukur qe e kishte varrosur te gjall i kunati i saj i keq, Matiani.<br /><br />Beu filloi ta pyes Evagjelin se, cfare i kishte ndodhur…?, ajo i tregon historin atij se, si i kunati i saj i’a kishte bere…<br />Ajo i’u lut Beut qe ta merrte me vete dhe ta largonte nga aty, se ne shtepin e saj nuk kthehej dot serish..<br />Dhe Beu e mori me vete Evagjeline e bukur!<br /><br />Pasi vajten ne shtepin e Beut, Beu i tha Evagjelise se ajo duhej te punonte qe te rrinte aty, dhe e beri sherbetoren e shtepis.<br /><br />Evagjelia u gezua qe Beu e mbajti ne shtepi dhe i dha edhe pune…<br /><br />Beu ishte i martuar dhe me nje femij, ai kishte nje djal.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtn4B2FqFKcufvYMzcInL9UOmPAZ24W93O36-ecnfkHx1Ql1wIVLq9r_SzAuw2Y42fs5m2a2GpyyhfTU9FDeDFSer8GVqkf0cSjfyJKlZ8DXe7UJfAEYRuNKOyHkw8q6RCpGSW/s1600-h/142932245CExKmy_fs.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtn4B2FqFKcufvYMzcInL9UOmPAZ24W93O36-ecnfkHx1Ql1wIVLq9r_SzAuw2Y42fs5m2a2GpyyhfTU9FDeDFSer8GVqkf0cSjfyJKlZ8DXe7UJfAEYRuNKOyHkw8q6RCpGSW/s320/142932245CExKmy_fs.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166953146874095426" /></a><br /><br />Por ne shtepin e tij ai kishte punesuar edhe nje hamall, i cili merresh me blegtorine dhe bujqesin ne shtepin e Beut.<br /><br />Beu dhe e gruaja e tij ishin shume te kenaqur qe kishin nje sherbetore si Evangjelia, ajo u bente te gjitha punet e shtepise dhe ishte shume e sjellshme…ata e moren shume per zemer Evangjeline…edhe Evangjelia ishte shume e kenaqur qe punonte ne nje familje te mire.<br /><br />Nje dite prej ditesh, hamalli shkon per dru ne pyll, kur ai kthehet nga pylli me mushken me dru, i therret Evangjelise per ta ndihmuar ate qe te shkarkonin mushken me dru..dhe Evangeli e ndihmonte..<br /><br />Ai nisi perdita qe te kerkonte ndihmen e Evangjelise…<br /><br />Nje dite hamalli i thot Evangjelise se kishte ren ne dasiuri me te dhe i kerkon qe te martohen…<br /><br />Por Evangjelia nuk pranzi, dhe ajo i thot se ishte e martuar dhe se do priste burrin e saj Arturon te cilin e donte shume dhe se ishte e bindur qe nje dite do bashkohej prap me te.<br /><br /><br />Hamalli u merzit shume me Evangjeline, dhe vendosi qe te hakmerrej ndaj saj!<br /><br />Mirepo ai e dinte se te zotet e shtepise, e kishin shume per zemer Evangjeline, dhe nuk po gente dot nje menyre se si te hakmerrej ndaj saj…<br /><br />Nje nat hamalli, priti deri vone sa fjeten te gjithe, merr nje thike edhe vete ther te birin e Beut, me pas ai shkon e vedos thiken posht jastekut te Evangjelise.<br /><br />Kur zgjohen ne mengjes Beu me gruan e tij dhe ven ne guzhine per te ngren mengjesin, çuditerisht, si asnje dite tjeter ata vune re se djali i tyre, i cili cdo dite ngihej shpejt ne mengjes, ate mengjes ai nuk po dukej!<br />Te dy bashke, Beu me gruan e tij shkuan tek dhoma e djalit dhe e gjejn djalin te vdekur.<br /><br />Hamalli duke qar, i thot Beut dhe gruas se tij se, ai kishte pare Evangjeline me nje thike ne dore, dhe i con ata tek dhoma e Evangjelise, dhe ngre jastekun ku kishte fshehur thiken dhe u’a tregon.<br /><br />Evangeli u tmerrua kur u zgjua papritmas dhe shikon hamallin me thiken me gjak ne dore.<br /><br />Hamalli I bertet Evangjelise duke I then!<br /><br />-te pashe qe e vrave ti djalin e Beut!,-trego te verteten!.-i bertet hamalli.<br />Por Evangjelia nuk po kuptonte asgje!<br /><br />Kurse Beu i thot!<br /><br />-Une te shpetova jeten, te dhash gjithcka, ushqim, pune, streh per te fjetur, dhe ti me vrave djalin!<br /><br />Evangelia i thot Beut se nuk e kishte bere ajo nje gje te tille, ajo i lutet e pergjerohet Beut qe ta bisonte ate.<br /><br />Por Beu vendos t’i jap rrogen e saj, dhe nuk e ndeshkon pasi nuk kishte fakte por edhe se e kishin shume per zemer Evangjelin, dhe keshtu denimi i vetem qe i jep Evangjelis, e perze nga shtepia…<br /><br />Evangelia largohet shtepia duke qar dhe duke i then Beut se nuk ishte ajo qe kishte vrar te birin e tij.<br /><br />Pasi u largua Evangjelia, ajo mberrin ne nje qytet, ku sheshi i qytetit ishte mbushur plot me njerez.<br /><br />Ajo pyet aty, perse ishin mbledhur kaq shume njerez?<br /><br />Njerzit i tregojn se, ishte nje I varfer qe I kishte 50 lek borxh mbretit dhe nuk kishte t’ia kthente, dhe keshtu mbreti kishte vendosur ta varte ate ne litar.<br /><br />Evangjelia me pas I afrohet nje ushtari dhe I thot atij se, pot e paguante ajo borxhin e njeriut te varfer, a do ta linin te gjall?<br />Ushtari nderkohe vete i thot mbretit se ishte nje grua qe donte te pagante borxhin ne kembim te jetes se njeriut te varfer qe do e varnin, dhe mbreti bie dakort.<br /><br />Kur ushtaret e zgidhen nga litari njeriun e varfer, ai i pyeti ata se, kush ishte ai person qe i shpetoi jete?, ata i than se ishte nje grua qe sapo ishte largura nga aty.<br />Ai me pas rendi me vrap per ta takuar dhe ta falenderonte Evangjeline, ai e kapi Evangjeline pran nje lumi, kur e pa Evangjeline ai mbeti i mahnitur nga bukuria e saj.<br />Me pas ai e pyeti se, perse i’a shpetoi jeten? Evangjelia i tha se i erdhi keq dhe mqs kishte leket te shpetova.<br />Por burri nuk e besoi, ai mendoi se Evangjelia kishte ren ne dasiuri me te, dhe i kerkon asaj qe te martoheshin. Evangjelia nuk pranoi se ishte e martuar me Arturon dhe se e donte shume burrin e saj, ajo i hipi nje barke qe gjendej aty ne lum dhe u largua, ndersa burri u kthye ne shtepi.<br /><br />Me pas Evangjelia mberriti ne disa ara me lule. Kur ajo kishte qen e vogel, nena e saj i kishte mesuar se si te pergatiste ilace me lulet, ajo i kerkoi pronarit te asaj toke qe te ndertonte nje barak dhe te qendronte aty dhe te bente ilace per njerzit e semur dhe t’i sheronte ata, pronai i tokes e lejoj me kenaqesi te madhe…Evangjelia vec asaj qe ishte shume e bukur, ishte edhe shume njeri i mire ne shpirt…<br />Tek baraka qe ndertoi Evangjelia, filluan te vinin shume njerez te semur qe t’i sheronte Evangjelia me placet e saja…<br />Zerat se nje grua e mire sheronte njerzit me ilac lulesh, mberriten deri ne veshin e mbretit te asaj zone…<br />Dhe mbreti i cili quante nga nje semundje e pa sherueshme, kerkoj qe t’ia sillnin Evangjeline dhe ta sheronte ate nese ajo mundej.<br /><br />Ai i tregoi Evangjelis se cfare semundje e mundonte mbretin dhe Evangjelia mblodhi disa lule, beri ilacin qe duhej dhe e sheroi mbretin..<br /><br />Ne kete kohe, kthehet ne shtepi Arturo qe kishte qen ne kurbet ne Turqi. Ai gjen vetem te vellan Matianin ne shtepi, dhe e pyet ate se ku ishte Evangjelia, gruaja e tij?, Matiani e genjen te vellain dhe i thot se Evangjelia kishte vdekur nga deshperimi qe Arturo ishte largura.<br /><br />Dhe nga te qaret e shumte, i thot te vellait, une ngela qorr, ndersa Mariani ishte qerruar nga mekati qe kishte bere.<br />Ndersa hamalli i Beut kishte ngelur shurdh, dhe njeriu qe Evangelia i shpetoi jeten, kishte ngelur memec.<br /><br />Lajmi qe nje grua sheronte njerzit e semur ishte perhapur gjithandej…<br /><br />Te tre te semuret, i vellai i Arturos, hamalli dhe burri memec, ven tek Evangjelia qe te sherohen, mirepo nuk e dinin se ishte Evangjelia.<br /><br />Kur ven atje, Evangjelia habitet kur shikon Arturon, te shoqin, dhe nxjerr nje grua qe e kishte punesuar aty si ndihmese, qe t’I pyesi se perse kishin ardhur!?<br /><br />Gruaja i pyet dhe nderkohe qe te tre genjejn se perse kishin vajtur.<br /><br />Si fillim futet i pari njeriu qe Evangjelia pagoi borxhin per te dhe i shpetoi jeten atij…<br /><br />Evangjelia e pyeti se cfare kishte ndodhur qe kishte ngelur memec? Dhe ai i tregon te verteten Evangjelies, dhe ajo e sheron burrin memec dhe i thot se ajo ishte Evangjelia,,,burri i penduar i kerkon falje Evangjelies, dhe iken per ne shtepi…<br /><br />Me pas futet Beu me hamallin qe e kishte sjell per ta sheruar,<br />Evangjelia e pyet hamallin se cfare kishte ndodhur qe ai kish ngelur shurdh, ndersa hamalli e genjen Evangjelien…ajo e lyen me ilacin e luleve hamallin dhe ai nuk po sherohej…hamalli po shqeteohej qe pse nuk po sherohej,,,Evangjelia me pas I thot Beut qe te dilte jasht, dhe I kerkon hamallit qe te tregonte te verteten se ndryshe ilaci nuk do kryente efekt ne rast se ai genjente.<br />Ateher hamalli I tregon te verteten Evangjelies, se si kishte ndodhur dhe u sherua, pastaj Evangjelia I thot se ishte ajo gruaja e cila ai akuzoi per vrasjen e te birit te Beut. Hamalli I deshperuar I kerkoi falje Evangjelies dhe u largua…<br /><br />Me ne fund erdhi dhe radha e Matianit qe te futej per t’u sheruar, <br />Evangjelia e pyeti Matianin se cfare kishte ndodhur qe ai kishte ngelur i verber?<br />Por Mariani veproi si hamalli, ai e genjeu Evangjelien, nuk i tregoj asaj te verteten..<br />Ajo veproi njesoi si me hamallin edhe me Matianin dhe i thot se po nuk tregoi te verteten ilaci nuk do e sheronte ate…me pas Matiani i tregon asaj te verteten, kur ai sherohet shikon Evangjelien dhe e njohu me nje here, ai rend perjashta dhe i thot te vellait Arturos se, gruaja qe sheronte ishte Evangjelia. Arturo u fut brenda ta takonte ate, dhe i kerkoj asaj qe te ktheheshin ne shtepi dhe te jetonin bashke, mirepo Evangjelia nuk pranoi, dhe Arturo iken i deshperuar bashke me te vellain per ne shtepi.<br /><br />Nje dite mbreti i asaj zone vdes, dhe si trashegimtare le Evangjeline, gruan e bukur dhe zemermire.<br />Evangjelia u be mbreteresh.<br /><br />Arturo nuk e dinte qe Evangjelia u be mbreteresh, dhe ai vendosi te shkoi te mbreti dhe t’i kerkonte atij ndihme per te bindur Evangjelien qe te bashkohej serish me te.<br />Kur Arturo vete ne mbreteri, atje shikon ne fron Evangjelien, ai u habit kur pa gruan e tij mbreteresh, me nje here Arturo mendoi se ajo ishte martuar me mbretin, pasi Arturo nuk e kishte marr vesh se mbreti kishte vdekur dhe se kishte len trashegimtare Evangjelien.<br /><br />Arturo filloj ta peste Evangjelien se, pse u martua me mbretin dhe e la Arturon qe ai e donte shume?<br />Mirepo Evangjelia i tha se do te sjell ketu perpara teje njezet vajzat me te bukura te mbreterise dhe zgjith cilen nga keto te duash per grua.<br />Arturo nuk pranoi se donte shume Evangjelien dhe i kerkonte asaj qe te shkonte ne shtepi me te.<br /><br />Ateher Evangjelia kur pa se Arturo e donte shume dhe se nuk zgjodhi asnje grua tjeter, ajo i shpjegoi atij se, mreti kishte vdekur dhe kishte len ate per trashegimtare…<br /><br />Ateher ata u pajtuan dhe u martuan serish njeri me tjetrin, Arturo u be mbret dhe Evangjelia mbreteresh, dhe jetuan te lumtur…Shahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-5628712172878185062008-02-14T13:33:00.000-08:002008-02-14T13:34:31.022-08:00Mbreti me ZanatNjë mbret, i ri në moshë rreth 25 vjeç,i pa martuar,fronin e trashëgoi nga i jati.Ai djalë ishte pak i çuditshëm për mbretërinë, sepse pyetjeve të tija,të pakët ishin ata që i përgjigjeshin! Bashkë me fronin,nën urdhërat e tij ishin edhe të gjith ata që i kishin shërbyer me besnikëri babait të tij.Njëri nga këta,ishte një këshilltar,me gradën gjeneral,i vjetër në moshë,rreth të 60-tave dhe me flokë të thinjur.Një ditë prej ditësh,Mbreti dhe Gjenerali,kështu quhen në përrallë,ishin duke biseduar në dhomën mbretërore,rreth oxhakut sepse ishte vjeshtë dhe koha kishte filluar të ftohej.Në çengelin e oxhakut, ishte varur një kusi me ujë, e cila përdorej për të mos u tharë ajri i dhomës. Për një moment nuk po fliste asnjëri dhe dëgjohej vetëm kllu-kllu i ujit që valonte dhe tek-tuk ndonjëçik ujë që binte në zjarr,duke lëshuar atë zhurmën karakteristike të tij.Kush ka qën mbret, e di shum mirë se ç'do të them! Befas Mbreti e pyet Gjeneralin:<br />- Çfar thotë Kusia?<br />Gjenerali qeshi! Duke menduar se Mbreti bënte shaka,sepse nuk e kishte dëgjuar herë tjetër këtë lloj pyetje!Por Mbreti këmbënguli dhe e pyeti përsëri:<br />-Çfar thotë Kusia? <br />Përsëri Gjenerali ja ktheu me të qeshur:<br />- Kusia? Çfar do thotë? Asgjë!<br />- Jo! - Ja ktheu Mbreti.- Ajo thot një gjë!<br />-Po çfar do thot Kusia?-Ju përgjigj Gjenerali me kureshtje.<br />- Atë dua të gjesh. - I tha Mbreti i vendosur dhe prerë.- Përndryshe nuk meriton të jesh pranë meje. Po nuk e gjete do të pres kokën.<br />Gjenerali e kuptoi se Mbreti nuk bënte shaka,por nuk dinte si ti përgjigjej! Mbeti i shtangur dhe u ngrit rrëmbimëthi duke kërkuar leje të largohej.<br />- Ikë.-I tha Mbreti- Por ke tre ditë afat për t'a gjetur! Përndryshe unë do jap urdhër të të presin kokën!<br />Gjenerali u largua, duke mos e kontrolluar fare veten! Në dalje të portës së jashtme, u përplas me Bahçevanin e pallatit.Edhe Bahçevani ishte një burr i moshuar, pothuajse në një moshë ma Gjeneralin.<br />- Ej! Ku i ke sytë? Nuk shikon ku hedh këmbët? - I foli Bahçevani.<br />- Ou! Më fal! Nuk e kisha mëndjen!- Ju përgjigj Gjenerali.<br />- Ku e kishe mëndjen?- E pyeti Bahçevani. <br />- Lëre mos më pyet!- I tha Gjenerali.<br />- Po ti fol, se mund të ndihmojmë!- I thotë Bahçevani.<br />- Nuk e di por...Kështu,kështu...më ndodhi! I tregon gjith historin me Mbretin.<br />- Dëgjo këtu.-I thotë Bahçevani.- Unë nuk të jap dotë xhuvap,por e kuptoj se kot nuk të ka thën Mbreti! Këto janë nga ato fjalët që...përgjigjen e kan në hejbe,si i thotë një fjale të urtë! Po ti mos u mërzit se në një fshat jeton një vajzë e re, e cila u kthen përgjigje këtyre pyetjeve.Ajo jeton vetëm me babanë e saj dhe është shum e zgjuar.Një ditë larg është prej këtej.- E sqaroj Bahçevani. <br />Gjenerali pasi e dëgjoj me vëmëndeje,mësoj edhe fshatin ku banonte vajza e zgjuar dhe vendosi që të nesërmen në mëngjez të shkonte atje, për të mësuar përgjigjen që do ti shpëtonte kokën! Mezi priti të gdhihej!Sapo çeli dita,i hipi kalit,i veshur civil jo me uniformën ushtarake,që të dukej sa më i thjeshtë dhe mori rrugën për në fshat.Me vehten e tij bënte llogari, se si do gjente sa më kollaj shtëpinë e vajzës! Si do hynte në bisedë! Mendonte edhe ai ndonjë pyetje të ngjashme me atë pyetjen e Mbretit.E bëri llogari që në të ngrysur të gjendej në fshatin e duhur.Në të perënduar të diellit u gjend në fillim të fshatit të adresuar.Ai ishte një fshat në rrëzë të një mali të lartë.Aty në anë të rrugës pa një fshatar, i cili po lëronte (plugonte) tokën me qe'! Pasi e përshëndeti,Gjenerali e pyeti nëse kishte zjarr për të ndezur një cigare,ndryshe nuk kishte se si të hynte në bisedë me fshatarin.<br />- Edhe zjarr kemi,edhe duhan kemi!-Ju përgjigj fshatari, një burrë rreth të 50-ave,me një bujari karakteristike të një të varfëri por fisnik!<br />Gjenerali i zbriti kalit, e la të kulloste në ledhin e arës dhe vetë shkoj u takua me fshatarin bujar.U ulën të dy ashtu siç ishin,mbi arën e sapo lëruar dhe e drodhën nga një cigare, duke përdorur gjethet e kallirit të misrit(lëpushka), në vënd të letrës.Kështu ishte atëherë! Duke tymosur duhanin e fortë të fshatarit,Gjenerali mendonte se si do vazhdonte biseda më tej!<br />- Ka ndonjë Han në këtë fshat që të gdhihemi për sonte,sepse jam për rrugë të gjatë?-Pyeti Gjeneral,për të hapur muhabet,duke e provokuar.<br />- Han nuk kemi në fshat, por..ti mos u mërzit se e kemi një copë kasolle për miq e për shokë!- Ju përgjigj fshatari.<br />- Të fleminderit por..nuk dua të të bezdis se ke kalamjt e tu e familjen tënde, e më duket sikur do të vë në siklet.- Ja ktheu Gjenerali.<br />- Ooo ç'është ajo? Unë vetëm një vajzë të vetme kam.<br />Aha ! Mendoi gjenerali.Paskam goditur në personin e duhur.Për këtë u gëzua dhe e pranoi me kënaqësi ftesën e fshatarit.Kështu që kishte kohë të mendohej edhe për "Kusinë" .<br />- Të faleminderit shumë! -Ja ktheu përsëri gjenerali dhe u ngritë,pasi u ngritë edhe Fshatari, i cili filloj të lëshonte të dy qetë kurse parmëndën e hodhi në krah.U nisën të dy,Fshatari përpara dhe Gjenerali mbrapa.Gjenerali e pa të arsyshme që të mos i hipte kalit por,për respektë ta ndiqte fshatarin më këmbë dhe kalin e mori për dore! Mbasi ecën një cop herë,gjenerali e pyet:<br />- Do më ngresh,a të të ngre?<br />Fshatari u mendua një cop herë." Po ky dreq!Unë kam parmëndën në krah!Ky kalin e ka bosh! Çdo të thotë me këtë?" E kuptoi se ishte pyetje me tjetër kuptim,ndaj bëri sikur nuk e dëgjoi.Vazhduan përsëri rrugën.As Gjenerali nuk këmbënguli më.Më lartë rruga kalonte përmes varrezave të fshatit! Atje ishte një varr i freskët.Gjenerali përsëri pyeti Fshatarin duke u drejtuar nga varri i freskët:<br />- Po ky këtu? Rron apo ka vdekur?<br />Përsëri Fshatari u mendua! "Ky e shikon që është varrosur! Ç'do të thotë me këtë?"Përsëri heshti,pa kthyer përgjigje.Por edhe Gjenerali nuk i tha gjë.<br />Gjenerali mendonte se mbase gjente ndonjë kusi në zjarr,e kështu do ishte më e lehtë të hynte në temën që kërkonte!<br />Mbas pak arritën tek shtëpia e Fshatarit.Fshatari i foli vajzës së tij dhe ajo doli në oborr.Ishte një vajzë rreth 20 vjeçe,me flokët zeza,si pënda e korbit,të gjata që i binin deri në mes dhe e bukur në fytyrë.Fshatari i dha urdhër që të priste e nderonte mikun! Ajo menjëherë pas përshëndetjes, i mori kalin nga duart dhe duke e ftuar të hynte brënda në odën e miqëve,shkoi të rregullonte kafshën e lodhur.Duke u larguar Gjenerali vuri re se vajza çalonte pakëz.<br />Gjenerali hyri brënda në një dhomë të vogël, me oxhak,zjarri ndezur dhe në zjarr vënë një kusi, mbi një perosti! Sa u gëzua Gjenerali kur gjeti një ambient të tillë!Pas pak erdhi edhe Fshatari dhe i uroi mirseardhjen mikut,sipas zakonit,duke i dhënë edhe dorën.Pasi u takuan,Gjenerali përsëri pyeti:<br />- Çfar thotë kusia?<br />Fshatari përsëri bëri sikur nuk e dëgjoi,pasi nuk dinte çfar ti përgjigjej!<br />Pas pak erdhi vajza e cila u pruri kafetë dhe i uroi mirseardhjen edhe mikut të sapo ardhur.Pasi pinë kafenë,Fshatari ju drejtua vajzës,tek e cila gjithmonë kishte gjetur sqarim për shum gjëra që ai nuk i kuptonte.<br />- Moj bija ime! E ftova këtë mikun në shtëpi sepse është për rrugë të largët dhe më erdhi keq që nuk kishte ku të gdhinte natën!<br />- Po mirë bëre baba! Shtëpia për miq e për shok është e hapur!<br />- Po mirë po..ky ma ka bër tre herë borxh, e unë nuk dija si t'i përgjigjesha!<br />- Çfar të tha baba?<br />- Po ja..e para! Kur po vinim lartë për në shtëpi ky më pyeti:"Do më ngresh a të të ngre?" Unë nuk dija si t'i përgjigjesha e bëra sikur nuk e kuptova!<br />- Po mir të ka thënë baba! Ai të ka thënë:" Do më llafosësh a të të llafos?" Ju do kini qën të heshtur?<br />- Eeee! Ashtu është.Nuk po fliste asnjëri. <br />Aty Gjenerali u bind se vajza vërtetë ishte e zgjuar.<br />- E dyta,-vazhdoi Fshatari-kur kaluam tek varri i ...filanit! Prapë më pyeti: "Po ky,është gjall apo ka vdekur?" <br />- Po mir të ka thën baba! Ai të ka pyetur: Ka lënë trashëgimtar, apo është shuar fare?<br />- Aaa! Nuk e kuptova moj bijë.Po do më falësh se aq ma pret kjo rradake!- I tha Fshatari së bijës.<br />Gjenerali tani mezi priste të dëgjonte përgjigjen e asaj që kishte marrë udhën, e që do t'i shpëtonte kokën! I hapi sy e veshë, pa folur,për të dëgjuar dialogun që bënin babë e bijë! <br />- E treta moj bijë! Sapo erdha këtu më pyeti:" Çfar thotë kusia?" Unë prapë nuk dija ç'ti thosha! Flet kusia? Ndaj e lashë që të të pysja!<br />- Aaa! Edhe kusia fletë! Për këtë e kam fajin unë, se u mora me punë dhe nuk kam kohë!<br />- Po çfar thotë kusi moj bijë?<br />- Kusia thotë: "Do më hedhësh ujë të ul valën,apo të shuaj zjarrin?"<br />Kjo nuk i kishte shkuar kurrë në mëndje Gjeneralit! Prandaj e pyeti Mbreti?!Tani kujtohej ai se për nga shkalla ....ishte ai që duhej të ngrihej e ti hidhte ujë kusisë!Tani gjenerali e ndiente veten të çliruar e të pa mposhtur.Ai sapo kishte mësuar një sekret që të pakët ishin ata që e dinin!<br />Atë natë ndëjtën deri vonë duke biseduar,hëngrën, pinë,fjetën, pa u zbuluar se "Miku", me të cilin bisedonin ishte këshilltari kryesor i mbretit!<br />Kur u ngritë Gjenerali në mëngjez,vajza ju solli kafenë.Duke pirë kafe,"Miku" i thotë Fshatarit,me qëllim që ta dëgjonte vajza dhe si do përgjigjej.<br />- Shtëpinë të mirë e paske,por oxhaku sikur është njëçikë shtrëmbër!- ( E kishte fjalën për vajzën që ishte e zgjuar por çalote pakë! )<br />Vajza e kuptoi, ku e kishte muhabetin "Miku" dhe ju përgjigj në momentë:<br />-S'ka gjë! Dorë ustai është! Mjafton që tymi ikën drejtë!-( E kishte fjalën se mjafton që e kam kokën plotë!...)<br />Gjenerali e pa se ishte vërtet për t'u admiruar,e shum e zgjuar,prandaj u ngritë, u përshëndet,duke i falenderuar dhe u largua për andej nga erdhi!<br />Të nesërmen shkoi tek pallati i mbretit,i qeshur e i gëzuar.Kur e pa kështu Mbreti e kuptoi se do kishte ndonjë lajm të mirë.<br />- Hë? -E pyeti, pa pritur që ti thoshte ai.- E gjete ç'thotë kusia?<br />- Po.E gjeta!<br />- E çfar thotë kusia në zjarr?<br />-Kusia thotë: Do më hedhësh ujë të ul valën,apo të shuaj zjarrin?<br />- Kush ta tha?- E pyeti Mbreti me një mënyrë këmbëngulëse,pasi ishte i sigurtë se nuk ishte mëdja e tij!<br />- Vetë e gjeta!-Ja kthen Gjenerali duke u skuqur në fytyrë.<br />- More..Që nuk është mëndja jote!..Për këtë jam i sigurtë.Por thuama se tani do ta pres vërtet kokën si gënjeshtar!<br />-Gjenarali detyrohet t'ja tregoj,të gjith historinë si i ndodhi,që ju të dashur "kalamaj" e mësuat më lartë.Por përralla vazhdon akoma!Shahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-84977590253851784702008-02-14T13:29:00.000-08:002008-12-11T21:00:42.564-08:00Fjalë të urtaHidhëroju dikujtë aq sa ka dituri. Preshevë <br />Ajo që ke frikë të gjen. Elbasan <br />Ai që s'ka gojë, vdes pa ardh dita. Elbasan <br />Ai që s'tutet me fjalë, s'tutet as me pushkë. Kosovë <br />Atë që pështyn, mos e lëpij. Gjirokastër <br />Atë që të qëllon me gur, mos e qëllo me bukë. Vlorë <br />Ai që hyn në lumë edhe do laget. Korçë <br />Burri flet përpara syve e jo pas shpine. Elbasan <br />Burri një herë ka lerë, nji herë do të vdesë. Kurvelesh <br />Burri o të fal, o të var. Gjirokastër <br />Burri s'matet me pëllëmbë po me zemër. Skrapar <br />Burri o të mbyt, o të fal; i ligu as të mbyt, as të fal. Shkodër <br />Çakallit lëshoi ujkun. Elbasan <br />Çkul dhëmbin, të të shëndoshen kryet. Jug <br />Ç'pret nga ai që trembet ngas hija e tij. Kurvelesh <br />Dajaku ka dalë nga xheneti. Kavajë <br />Delen e mplakë frika nga ujku e gërshëra. Devoll <br />Derri do plumbin, nuk zihet me duar. Lushnjë <br />Ditëgjati s'bëhet ditëshkurtër me nëmë. Lunxheri-Gjirokastër <br />Drunë e shtrëmbër e djeg zjarri. Shqipëri e mesme <br />Dhe kau i mirë po s'e ngacmove, s'tërheq në brazdë. Elbasan <br />Dhelprës me dhelpëri, ujkut me trimëri. Jug <br />E nxehta del me të nxehtë, e ftohta me të ftohtë, helmi me helm. PËRMET <br />Frika nuk e len lepurin me u majtë. SHKODËR <br />Frika ruan vreshtin, bekçiu nuk është gjithnjë. VLORË <br />Frika nuk e lë lepurin të vërë dhjamë. KOLONJË <br />Fusha bën baltë, mali bën furtunë. MYZEQE <br />Gozhda nxjerr goxhdën. VLORË <br />Gungaçit vetëm varri ia drejton samarin. SHKODËR <br />Guri i rrumbullkët nuk zë vend. JUG <br />Gjalpin e ruan kripa. GJIROKASTËR <br />Gjersa të mejtonet i mënçuri, i marri mbaroi punën. KORÇË <br />I madh është edhe plepi, por e fëlliqin sorrat. TIRANË <br />Ku do të dijë hëna se lehin qentë. VLORË <br />Ku ngul hunë var hejbet. JUG <br />Ku rafsha mos u vrafsha. FERIZAJ <br />Kur i morën armët Lekë Dukagjinit, tha: "Ma mirë me thon qe Leka, se qe vorri i Lekës". KOSOVË <br />Kur ke zemër ke edhe krahë. KRUJË <br />Kur ngordh gjarpri, ngordh dhe helmi i tij. JUG <br />Kush kërkon gjen. PËRMET <br />Kush është trim me mend, se trima budallenj ka sa të duash. JUG <br />Kush ka dhëmbë të fortë, breh dhe kockën. DEVOLL <br />Kush ka frikë nga hija e tij, le të mos tundet nga vendi. JUG <br />Pushka don pushkën. TROPOJË <br />Pyet detin sa lumenj derdhen në të. KOLONJË <br />Qeni i pangopur të ha. SKRAPAR <br />Qeni i tërbum do vra, se tërbon dynjanë. ELBASAN <br />Rrallë vritet burri që ka shumë armiq. JUG <br />Si mjer peshkatari që ka frikë nga lumi. JUG <br />S'ka qeder shqiponja, nga mushkonjat. BERAT <br />Shqerra që s'thërret mëmën humbet. JUG <br />Trimëria e kthen plumbin mbrapsht. JUG <br />Trimi e ka me vete fatin. VLORË <br />Trimin vraje, po mos e shaj. Kolojnë <br />Uji rrjedh pikë-pikë e ha gurin. JUG <br />Zjarrit po nuk i fryve, nuk ndizet. ELBASAN <br />Amanetin e mban toka. SHKODËR <br />Amanetin as deti nuk e mban, e qet në lëndinë. Dukagjin <br />Besa asht ma e fortë se vdekja. KRUJË <br />Besa e burrit, pesha e gurit. VERI <br />Burri i mirë flet një herë. KRUJË <br />Burri lidhet për gjuhe, kali për kapistre. ELBASAN <br />Detit i ka hije vala, burrit i ka hije fjala. VLORË <br />Deti njihet në valë, burri njihet në fjalë. SARANDË <br />Ku është besa aty është dhe shpresa. KORÇË <br />Mos ki frikë nga hasmi, po nga miku i rremë. SARANDË <br />Nga del fjala del dhe shpirti. JUG <br />Po nuk e pate të ligun brenda, nuk të vjen nga jashtë. VLORË <br />Ara ime varri im. LABERI <br />Ardhin galat dhe prishën folenë e bilbilit. KORCE <br />Atdheu e nana nuk harrohen. TROPOJE <br />Atdheu mbi të gjitha. VLORE <br />Ai që lë arën e vet, nget arën e huaj. KORCE <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9pAHuoiDIkR4EpllSRN063H74ues2IV9QSB-Ystj3qZ_z9M4-8Y0_UcEg3rwjag0KDSUoIXRi-o6pNsGlO9LiFQ1588HGbMaSjUp8K1v9oSEgle_kCoBnZ9D0gFnZ5a3_4JHv/s1600-h/Spring_Sheet.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9pAHuoiDIkR4EpllSRN063H74ues2IV9QSB-Ystj3qZ_z9M4-8Y0_UcEg3rwjag0KDSUoIXRi-o6pNsGlO9LiFQ1588HGbMaSjUp8K1v9oSEgle_kCoBnZ9D0gFnZ5a3_4JHv/s320/Spring_Sheet.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166951832614102834" /></a><br />Balta më e ëmbël se mjalta. GJIROKASTER <br />Bijë vendi pikë argjendi. BERAT <br />Bukë e hi në shtëpi. PERMET <br />Çdo hi në vatrën e tij. JUG <br />Çdo komb t'i vërë vetes një vlere, atë i venë dhe të huajt. JUG <br />Çdo zog kërkon folenë e tij. JUG <br />Dardha bie nën dardhë. VLORË <br />Derë e botës s'është strehë e kokës. JUG <br />Duaje atdhenë si shqiponja folenë. JUG <br />Duaj at e duaj nënë, por më shumë duaj atdhenë. KOR <br />Dy duar për një kokë, koka për atdhenë. KOR <br />Dheu zhuritet por bari mbin përsëri. JUG <br />Qeni leh tek stani i tij. GJIROKASTER <br />Fjala në vend të huej, bahet gur. VERI <br />Guri i rëndë në vend të vet. PËRMET <br />Gjeli në pleh të tij këndon më mirë. KORÇË <br />Gjeli mbret mbi pleh të vet .JUG <br />Gjuha dhe njerëzit janë tapia e vendit. JUG <br />Gjuha bashkon kombin. JUG <br />Gjuha ruhet atje ku shkruhet. KORÇË <br />I ikuri dhe i vdekuri s'kanë hatër. JUG <br />Kur të jesh në dhe të huaj, dita të bëhet një muaj. KOSOVË <br />Kush ka vdekë për atdhe, nuk ka vdekë por ka le. SHKODËR <br />Mace e botës vjen në shtëpi, për të përmbysur tenxheret. KORÇË <br />Mbrohe atdhenë si shqiponja folenë. SHKODËR <br />Një nënë nuk na ka bërë, po një vend kemi të tërë. BERAT <br />Nji zogu që i prishet foleja hidhet degë më degë. MAT <br />O shtëpi, o bukë e hi, nuk gjendet varri si ti. ÇAMËRI <br />Qeni te shpia e vet gjithmonë asht trim. VERI <br />Shqiponja fluturon në qiell, po folenë e bën në tokë. LABËRI <br />Arnaut, he arnaut, në vend të bukës po blen barut. KOSOVË <br />Besë e shqiptarit si purteka e arit. JUG <br />Dy milion kur hanë bukë, dyqind milion kur bëjmë pushkë. JUG <br />Gjakut të derdhur të shqiptarit i bie dielli e nuk e than, i bie shiu dhe nuk e lan. VERI <br />Supet e maleve dhe supet e shqiptarit nuk janë kërrusur kurrë. JUG <br />Shqipëria është e vogël, po shqiptarët janë shpirtmëdhenj. JUG <br />Shqiptari kryet e pren dhe besën s'e then. KOSOVË <br />Shqiptari kur jep fjalën, ther djalën. VLORË <br />Shqiptari me armë e shokë, s'i lutet kurkujt mbi tokë. KOSOVË <br />Shqiptari për mik asht tret e asht fik. KOSOVË <br />Shqiptari s'ha pulë të ngordhur. JUG <br />Shqiptari s'lë hak pa marrë e borxh pa larë. VLORË <br />Shqiptari shqiptarit nuk ka k'i mburret për trimëri. SKRAPAR <br />Shqiptarit e ne nga varri me i shku, me e pasë frikë. TIRANË <br />Shqiptari vetin e jep e shokun s'e jep. KOSOVË <br />Shqiptari vritet por pushkën nuk e hedh. JUG <br />Shqiptari s'e han trupin me bukë. VLORË <br />Toskë e gegë, pemë nga një degë. GJIROKASTËR <br />Kush rren shtetin, rren vetin. TROPOJË <br />Dinaku të shkon ujë nën rrogoz. JUG <br />Dita e mirë, që menatë njihet. ARBËRESHËT <br />Dita me diell duket që në mëngjes. MYZEQE <br />Djathin, mirë që e hëngri miu, po shëllirën kush e piu. ELBASAN <br />Duhet ndarë kashta nga kokrrat. VLORË <br />Dy shaka bëjnë një të vërtetë. JUG <br />E treta e vërteta. DEVOLL <br />Fëmija dhe budallai belbëzojnë të vërtetën. GUCI <br />Foli derës të dëgjojë dritarja. VLORË <br />Foli plakës të dëgjojë nusja. JUG <br />Fshati që duket s'do kallauz. KORÇË <br />Gënjeshtra është një plagë, dhe në u shëroftë të le nishan. JUG <br />Gënjeshtra nuk ka as dorë, as këmbë, as bisht, as rrënjë. BERAT <br />Gjarpëri ecën dhe fshin gjurmët me bisht. KORÇË <br />Gjuha e ka rrënjën në zemër. VERI <br />Po nuk e njohe hidhërimin, nuk do të kuptosh dhe gëzimin. VERI <br />Hileqari nuk të shef në sy, po shef në tokë. DIBËR <br />Ka, që dhe gomarin mashkull e bëjnë me barrë. JUG <br />Kritika është ilaç i hidhur, po ilaç ama. VLORË <br />Kur dhelpra nuk arriti rrushtë, tha se janë të thartë. JUG <br />Kur fjala del nga zemra, godet në zemër. BERAT <br />Malli i prishur nuk shitet pa gënjyer. VLORË <br />Me pasë bishtin ta presin, me mos e pasë ta njesin. SHKODËR <br />Më mirë me të hidhurat më përpara e të ëmbëlat pas. PATOS <br />Mos e ban penin tra. DIBËR <br />Me sa ka peshk pa halë, aq ka dhe të bukur pa fjalë. KRUJË <br />Nuk do as mend as kalem, shif e shkruaj. ELBASAN <br />Nuk i gjenden gjarpërit këmbët. JUG <br />Nuk luan ferra kot. VLORË <br />Nuk mbulohet dielli me shoshë. JUG <br />Nuk qaj se s'dua burrën, po bëj zakonë. VLORË <br />Po të lavi, të levi dhe bishtin t'a krevi, hap sytë se të gënjevi. KORÇË <br />Qeni tund bishtin për të mbajtur miqësinë. KORÇË <br />Rena a nana e tana të këqijave. KAVAJË <br />S'dalin dyzet ujqër nga një drizë. JUG <br />S'i bën mjekra priftërinjtë. JUG <br />Siç na dinë, qofshim, siç jemi, mos qofshim. KORÇË <br />S'mbushet thesi me gënjeshtra. GJIROKASTËR <br />Shakaja është gjysma e të vërtetës. JUG <br />Ti kemi sahanët pa kapakë. JUG <br />Ustai, ustanë e njef në zanat. GJIROKASTËR <br />Atij i plasin sytë, e tjetri e pyet për vetullat. SARANDË <br />Barku i gjerë, truri i ngushtë. JUG <br />Budallai shkon tek e ngasin. ELBASAN <br />Burimi i mirë duket në thatësirë. KRUJË <br />Ç'i do qeni brekët. KORÇË <br />Ç'ke moj zemër që rënkon; koka bën, koka pëson. PËRMET <br />Çobani i mirë e njeh bagëtinë me blegërimë. JUG <br />Deshi të vej vetullat, nxorri sytë. JUG <br />Deti ka ujë boll, po me u pi s'pihet. KOSOVË <br />Edhe kau ka gjuhë të mëdha, por nuk flet dot. JUG <br />E mirë edhe fuqia, por ca më mirë urtija. JUG <br />Hesapi nuk bëhet pa hanxhinë. KORÇË <br />Gjej vendin e bëj kuvendin. ELBASAN <br />Gjuha dredhon se mendja e mëson. GJIROKASTËR <br />Hekuri rrihet sa është i nxehtë. BERAT <br />Humbi sëpatën, i rruat bishti. JUG <br />Kali i mirë shton torbën e tij. JUG <br />Kalit të mirë shtoi tagjinë. SHKODËR <br />Koha vjen për atë që di ta presë. VLORË <br />Ku qe, asgjëkundi, çfarë bëre, asgjë. JUG <br />Kur del dielli, të gjithë e dinë nga bie lindja. JUG <br />Kur gabon i mençuri çuditet budallai. MYZEQE <br />Lepuri në mal, kusia në zjarr. JUG <br />Mate punën jo me atë që mbjell, po me atë që korr. GJIROKASTËR <br />Ma mirë të kesh mend se pare. KOSOVË <br />Mendja është në majë të gjuhës. SHKODËR <br />Mendja e lehtë rëndon të zonë. KRUJË <br />Me një gur, ti vrave dy zogj. KUÇ-VLORË <br />Më bli nji kalë e nji shalë o baba, se kam gjet një patkua. TIRANË <br />Mos bëj petulla me ujë. DIBËR <br />Mos e humb si Xhaferri simiten. ELBASAN <br />Mos fol si e ëma e zeqos në majë të thanës. KORÇË <br />Mos hidh të thatën mbi të njomë. VLORË <br />Mos prish sixhaden të arnosh xhyben. LUNXHËRI <br />Mos shit qen të blesh këlyshë. KORÇË <br />Mos kërko gjilpërën në kasollen e kashtës. POGRADEC <br />Mos u mbyt me një pikë ujë. PËRMET <br />Ndoqe fillin gjete lëmshin. JUG <br />Në luftë duhen shtatë hile një trimëri. SKRAPAR <br />Nga dy të vështira, më e lehta, më e mira. JUG <br />Nuk sheh syri po sheh mendja. JUG <br />Nuk të ngroh zjarri i kashtës. SKRAPAR <br />Nuk të thonë: "Qysh ke qenë, po qysh je". VLORË <br />O djalë në vend të huaj, si të bjerë daullja luaj. KURVELESH <br />Oxhaku le të jetë i shtrembër, tymi të shkojë përpjetë. JUG <br />Peshku në det, kusija në zjarr. JUG <br />Për gjithë vend ka pleq me mend. VLORË <br />Po të mos kishte budallenj, me kë do qeshnim. DARDHË <br />Po pate dhen gjen edhe bari. LIBRAZHD <br />Prishja e shtëpisë vjen nga mend. ELBASAN <br />Kam inat po nuk kam takat. BERAT <br />Sa të mbledhësh ti rrusht, tjetri ka ngrënë një kosh. KORÇË <br />S'mbartet ujë me shportë. SHKODËR <br />Si është vendi bëhet kuvendi. VERI <br />S'jepet një pelë për një thelë. JUG <br />S'ka varfëri i mençuri. JUG <br />Shtatin pyll e mendjen fyll. SHIJAK <br />Shumë lule dalin në prill, por pakë rrojnë. JUG <br />Të bënin mizat mjaltë, do t'i kishim qypat plot. KORÇË <br />Thesi i zbrazët s'qëndron në këmbë. KRUJË <br />U habit pas lëngut, harroi thelat. JUG <br />Vajtëm për lesh e dualëm të qethur. KORÇË <br />Vetëm budallai është i kënaqur gjithmonë nga vetja. JUG <br />Vëthët i nxorra po vërët i kam. JUG <br />Ai që lakmon më shumë, është gjithmonë i varfër. JUG <br />Ç'bëhet rrallë, bëhet për mall. JUG <br />Ai që do të zihet, zihet edhe me macen. DARDHË <br />Duro sa mund, gëzohu pa fund. VERI <br />Dhe durimi ka kufi. JUG <br />Dhisë kur i hanë brirët, gjen shoqe ti përpjekë. DEVOLL <br />Edhe guri pëlcet kur nxehet. KRUJË <br />E mjel sa e mjel lopën pastaj i bie me këmbë dhe e derdh. KORÇË <br />Fjal e ëmbël thyhen të fortin. SHKODËR <br />Fjala e mirë në ditë të keqe. KRUJË <br />Dhembi kafshon shpesh gjuhën, megjithatë ata mbeten miq. JUG <br />Gurit të rrokullisur dhe të dehurit mos i del përpara. LUNXHËRI <br />Hiq inatin gjej rehatin. KRUJË <br />I buti thyen të fortin. SHKODËR <br />Kur piqen dy vezë, njëra do thyhet. VLORË <br />Kush nuk e urdhëron dot vehten, pajtohet kollaj me të keqen. VLORË <br />Kush e qit koburen, se fut pa zbrazur. VLORË <br />Lumi i thellë, nuk rrëmben. JUG <br />Me gojë i afron, me gojë i largon shokët. KOSOVË <br />Me njoftë veten asht urti, me qeverisë veten, është trimni. MILOT <br />Mëngjesi është më i mençëm se nata. TIRANË <br />Mos i fryj zjarrit se të djeg. JUG <br />Mos merr si pushka e jevgut. TIRANË <br />Mos nxirr vrerë prej goje të hidhërohesh, po nxirr sheqer të ëmbëlsohesh. PËRMET <br />Nga mërzitja e minjve, i vuri zjarrë mullirit. JUG <br />Nuk thyen dhëmbë fjala e mbarë. JUG <br />Për inat të sime vjerre, vete fle me mullixhinë. PËRMET <br />Për pleshtin djeg jorganin. JUG <br />Rrugë e gjatë pret shkurtër. MYZEQE <br />Sa ti trazosh urët aq më shumë ndizen. JUG <br />Sherri do nge, davaja do para. SKRAPAR <br />Shkallët ngjiten shkallë-shkallë. JUG <br />Ti prite të paktën, prite dhe të shumtën. SKRAPAR <br />Trim i mirë quhet ai që përcjell zemërimin. KRUJË <br />Uthulla e fortë plas gurin. TIRANË <br />Hajde baba të dëftej arrat e malit; Hajde gjyshe të të kallzoj ato të gjyshit. ELBASAN <br />As topi i Ali Pashës s'e tund. ELBASAN <br />Atij që nuk e do, i thuaji: "Të hyftë vetja në qejf". SHKODËR <br />Avash Beg se ka hendek. BERAT <br />Ay që ecën me krye përpjetë, bie në gropë. JUG <br />Baste e budalla, motër e vëlla. JUG <br />Breshëri e rreh, e dhija bishtin përpjetë. GJIROKASTËR <br />Daullja bie për ata që kanë veshë. PËRMET <br />Del çiraku më i mirë se ustai. JUG <br />Dy gjela në një vikt, s'këndojnë. JUG <br />Dhi e krimbur, bishtin përpjetë. BERAT <br />Edhe vali je, shiko ku ishe dje. LUKOVË <br />Ena bosh zhurmon më tepër. KRUJË <br />Është nga ai gur që thyen çekan. JUG <br />Fjala pa punë, si peshku pa lumë. GJIROKASTËR <br />Fjalë pak e punë shumë. LIBRAZHD <br />Fol me ty, fol me murin. KAVAJË <br />Gjëmon voza që nuk ka verë. JUG <br />Gjithkush leu, mentë e veta pëlqeu. ELBASAN <br />Hiqu det se do shkojë lumi. JUG <br />I gjen mushka drutë. JUG <br />I mbushet mendja, atij që ka mend. SKRAPAR <br />Jashtë valles dinë të gjithë të kërcejnë. SKRAPAR <br />Kalliri me bukë, s'e ngren kryet përpjetë. JUG <br />Këlyshi sado të lehë nuk të kafshon. KORÇË <br />Kollaj të thuash vreshtë, po duhet rrushi. DUKAT <br />Kur ngjite përpjetë, shiko dhe tatëpjetë. JUG <br />Kur u ba horri pashë, vrau t'anë. KAVAJË <br />Kush ka matur veten, ka matur gjithë botën. JUG <br />Kush s'kupton, i japin të kuptojë. JUG <br />Lumi i thellë, s'ka ushëtimë. JUG <br />Marrija ma e madhe asht me kujtue vedin të mençëm. SHKODËR <br />Mendjemadhi niset me kalë, kthehet me këmbë. KORÇË <br />Më parë mëso veten, pastaj të tjerët. JUG <br />Mos i zbulo petët byrekut, se i dalin lakrat. BERAT <br />Mos mëso ustanë, po merri zananë. PËRMET <br />Mos u kapardis si gjeli në plehra. SHIJAK <br />Mos u mat me hijen e me njerëzit. JUG <br />Mos u mat me hijen e pasdrekes. VLORË <br />Në portën e të shurdhit mos trokit. KORÇË <br />Nga ferra e vogël del lepuri i madh. JUG <br />Nuk mësohet plaku si do krehur mjekra. JUG <br />Njeriu sido që të bëjë, nuk e kapërcen dot hijen e tij. KORÇË <br />Pas lufte të gjithë bëhen trima. TIRANË <br />Pula bën venë e kakaris sa zgjuan mëhallë, pela bën mushkën dhe nuk ndihet fare. VLORË <br />Pyetën mushkën, cilin ka baba; "kam dajo kalën" - tha. JUG <br />S'e lenë hunda me pa larg. KRUJË <br />S'ka lezet në kokën e zgjebur, shamia e mëndafshtë. KORÇË <br />S'ka të shurdhët, më të shurdhët nga njeriu që s'don dije. JUG <br />Sorra e mbante veten për pallua, po kur pa këmbët e saj qau. VLORË <br />S'tunden malet me përralla. JUG <br />Teneqe e prishur, ka zë të gërvishur. VLORË <br />Ti mbaje veten ulët, pa të ngrenë të tjerët. LABËRI <br />Ti qesh me të tjera, po bota qesh me ty. KURVELESH <br />Trimërinë pas luftës e urtësinë pas kuvendit s'e ha as qeni. SKRAPAR <br />Trimi që lëvdohet, nuk të vret. KOSOVË <br />U bë dhija me tremb ujkun. VLORË <br />U bo veja me mësue pulën. KAVAJË <br />U hap dheu, doli një plesht. JUG <br />U mbars mali, polli një mi. JUG <br />Unë vij nga më rrahën, ti më tregon shkopinjtë. VLORË <br />U rrit kungulli dhe mori dhenë. SKRAPAR <br />Zuri qeni një lepur, nuk quhet zagar. JUG <br />Ai që e ka provue din edhe me të mësue. KOSOVË <br />Bëne vath e ve në vesh. SHKODËR <br />Bëj si të thotë më i madhi. JUG <br />Bleta din si bëhet mjaltët. JUG <br />S'di gomari të haj tagji. PËRMET <br />Dami të bëhet mësim. DIBËR <br />Kush s'pyet mbetet budalla. JUG <br />Kush u dogj nga qulli, i fryn edhe kosit. JUG <br />Njeriu pa shkollë, asht si pemë e egër. VERI <br />Atë që merr me një dorë, kthehe me të dyja. VLORË<br />Ban mirë e harro, ban lig e kujto. VERI<br />Bëj nder e gjej qeder. MYZEQE<br />Edhe ëngjëlli, edhe djalli, janë brenda tek i gjalli. KRUJË<br />Edhe kopësht i mbret të jetë, një gjemb brenda do e ket. JUG<br />E keqja nuk harrohet, e mira po. KOSOVË<br />E mira dhe e keqja nuk kanë fund. JUG<br />E mira nuk ka tavan, e liga s'ka taban. KOSOVË<br />Ha njëzet e nëntë kafshita me gjellë, s'thua gjë, të tridhjetën thatë dhe bën kiametin. BERAT<br />I ligu kur të hipën mbi shpinë, nuk din me zbritë kurrë. TROPOJË<br />I ligu të puth e të kafshon. JUG<br />I ligu ngatërron dhe yjet në qiell. JUG<br />I mirë sa më s'ka, kur fle nuk ha. JUG<br />Jo i mirë sa të të lëpijnë, jo i keq sa të të pështyjnë. JUG<br />Kur pi ujë, kujto burimin. VLORË<br />Kur s'më bën nder, mos më bëj qeder. BERAT<br />Malli i keq shifet në bojë, dhe njeriu i keq shifet në sy. SHKODËR<br />Për çdo punë që bënë, mejto se ke edhe vdekje. SKRAPAR<br />Pyka e vet e shkyn lisin. KOSOVË<br />Pyll pa derra s'ka. ELBASAN<br />Qen i bardhë, qen i zi, qen i kuq, qen murrash, qen balash, qen është … JUG<br />Qeni kur kërkon të hajë të zonë, vritet. JUG<br />Qepa, qoftë e re, qoftë e vjetër, po era qepë vjen. JUG<br />Qeni edhe me sapun të lahet, era qen do të vijë. VLORË<br />Rrit këlyshët të të hanë kokën. DEVOLL<br />Rrufeja nuk bie në hale. TIRANË<br />Sëpatës bish mos iu ban. DIBËR<br />Ska din zemra, atje shkon mendja. SHKODËR<br />Të mirën në e hedh prapa, e gjen përpara. SULOVË<br />Ai që e ka trupin e drejtë, nuk ka frikë se i del hija e shtrembër. JUG<br />Ai që e ka mizën në kapuç, e ka vjedh bletën. KOSOVË<br />Bëni si them unë, e mos bëni si bëj unë. KORÇË<br />Bie molla që ka krimbin. JUG<br />Buçja po nuk luajti bishtin, nuk i ngjiten qentë prapa. ELBASAN<br />Çika pa nder, si lulja pa erë. KOSOVË<br />E drejta pa forcë, s'të pi ujë. JUG<br />E zuri krimbi peshkun, nuk e zuri grepi. JUG<br />Fajat janë që pjellin ligjin. JUG<br />Faji është jetim, s'i ka dalë zot njeri. ELBASAN<br />Fajin e ka gomari, nuk e ka samari. JUG<br />Fjala e drejtë është e shkurtër, fjala e shtrembër është e gjatë. TETOVË<br />Gabimi falet njëherë, e jo përherë. KOSOVË<br />Gjithkush ka dy kandarë, një për vete, një për të tjerët. JUG<br />Hatëri të lë pa brekë. BERAT<br />Hesapi i qëruar, të nxjerr të nderuar. JUG<br />Ka të mençur për të marrë. MALLAKASTËR<br />Koka e falur s'pritet. JUG<br />Kur falet e liga, dënohet e mira. JUG<br />Kur ke të drejtë, lëviz dhe malet. JUG<br />Kur qeth, bën qime, kur ha, bën thërrime. DEVOLL<br />Kur të gjen një vdekje, të ngushëllojnë; po kur të gjen turpi, ç'të thonë? KORÇË<br />Kusari para se të vjedh, bën hazër vendin. KURVELESH<br />Kush ha bukë, bën thërrime. JUG<br />Kush ka ngrënë mjaltin, ka mizën pas veshit. ELBASAN<br />Kyçi vihet për të ndershmin, pa rezili shpon murin. JUG<br />Malin lëvroje për lisin, fushën për misrin. GJIROKASTËR<br />Më parë vra ujkonjën: pastaj mbyt këlyshët. JUG<br />Mos pyet si vdiq, po pyet si rrojti. JUG<br />Nderi vjen e ikën, por turpi vjen e nuk ikën. VLORË<br />Në të humbi unaza, gishti ta ka fajin. KORÇË<br />Ngarkoje tjetrin aq sa mban. GRAMSH<br />Nuk është e drejtë me u ba dikujt nanë e dikujt njerkë. TETOVË<br />S'hahet në vend të djathit. KORÇË<br />S'hahen bashkë turp e bukë. JUG<br />Zoti vonon, po nuk harron. PËRMET<br />Vritet faji e jo njeriu. VLORË<br />Ariu s'i arrinte dot goricat e thoshte: "Qenkan të pa pjekura". BERAT<br />Atij i thonë: "Ja ujku", ay thotë: "Ku është gjurma". JUG<br />Ay që të do, të qorton, ay që nuk të do, të lëvdon. BERAT<br />Ç'bluan mendja, zbulon pija. BERAT<br />Ç'ka barku, nxjerr bardhaku. JUG<br />Difton fëmija, ç'ka shtëpia. VERI<br />Dinaku hyn në pus e del pa lagur. TIRANË<br />Dinaku të çon në dyzet çezma e s'të jep ujë. PËRMETShahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-83794999504024053472008-02-11T23:57:00.000-08:002008-12-11T21:00:42.672-08:00MERZIANga: Ervin Hatibi<br /><br />Merzia varferon vec pjese te trupit<br />Te cilat fshihen nen bust<br />Merzia, piedestali qe me larton<br />Kesaj rruge pa tradita, pa barrikada<br />Te pjek merzia, merzia, merzia<br />Sic piqet nje pikture anitike, plasaritet verniku<br />Pluhuri mbi pikture i josh qepallat te ulen<br />E tonet kuqerreme te burojne nga merzia<br />Prej piktures e sajojne dhomen e vetevrasjes,<br />ku perdet u ulen<br />eshte dhoma e mire e miqve, me veles<br />I je qepur nje karrigie te rende dhe nuk del kurre<br />Nga titulli i librit, brenda te cilit sigurisht qe ti<br />ekziston<br />Nen emra te rreme e kujtese te njellojte<br />Ne nje cep te bibliotekes do ta gjej te vjeter librin<br />Merzia, merzia<br />Merri gjymtyret e mija e hidhi ne ndonje loje<br />Ku vec mund te humbet<br />Vec te mos e prek me trupin<br />As te falem me to nuk dua<br />Ose i nderroj gjymtyret me floket e mij<br />Ah, floket e mij dy here te prere, aq te gjate<br />Mes tyre gjendesha mes nje kopshti trendafitesh ujitur<br />pa gjak<br />Ku stolat kendonin me ze te harruar<br />shatervani...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpT5r6ENCsPWrl7SJoMNcZq1F17Sd7IXiUbUVnPq6Fig3VNyaxETqlBhKnA1gYRogjdr-KPqEl4X6ymc1PvMInzjHRkB_OmZ8ALNqKS5BS3Lr_kmAxTsMySjq3rJx-3eYr7ztT/s1600-h/Jezioro%2520Dal.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpT5r6ENCsPWrl7SJoMNcZq1F17Sd7IXiUbUVnPq6Fig3VNyaxETqlBhKnA1gYRogjdr-KPqEl4X6ymc1PvMInzjHRkB_OmZ8ALNqKS5BS3Lr_kmAxTsMySjq3rJx-3eYr7ztT/s320/Jezioro%2520Dal.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166002086495938338" /></a><br /><br />Aty midis flokesh i shpetoja njerezise<br />Tek me sy te mbyllur ecja e s'me shihnin<br />Kerkoj floket e mij qe qene te verdhe<br />Po krejt ma thithnin te keqeni dhe me linin mua<br />Vec merzira te mira<br />Po tani qe pa floke kam mbetur, pa njerez kam mbetur<br />Merzia<br />Eshte dicka e hidhur qe nuk ben dot pa te me<br />Si edhe pa e quajtur pikellim apo me fjale me te ndera<br />eshte dicka qe vertet te kthen ne bust<br />Barkun me qime e kofshet t'i fsheh e t'i ruan<br />Ne uje te mbyturish<br />Qe t'i kesh per pleqeri<br />Tani qe zhduka edhe floket e shenjte<br />nje figure e lojes me letra jam bere<br />Duke buzeqeshur me nje lule gazi ne dore<br />Me ca rroba te stolisura fort<br />Bust, bust spathi, si fant<br />Me dy koke e kater duart me thika e gjethe te gjumit<br />Tanime merzia si nje gjarper pellumb<br />Ne nje fole thurur prej flokesh te ngordhur<br />Ngroh si veze dy kokat e mija<br />Njera eshte per vrasje, tjetra per vetvrasje.<br /><br />1994.Shahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-86637527711735162652008-02-11T23:50:00.001-08:002008-12-11T21:00:43.503-08:00E R V E H E J AE R V E H E J A – marrë nga “ Poezia e Bejtexhinjve”; faqe: 174-202<br />(...poemë me përmbajtje morale ku ngrihen larte virtytet dhe nderi i femrës)<br /><br />*<br /><br />E R V E H E J A<br /><br />Pa dëgjoni një përrallë<br />T’atyre motëvet parë.<br />Të vërtetë po të rrallë,<br />Për punëra që kanë ngjarë.<br /><br />Në shkonje kopsht shkruar,<br />Si ngjau pun’e Ervehesë.<br />I urti dyke kënduar<br />Prej përrallësë merr pjesë.<br /><br />Erveheja që një grua,<br />Qe s’kish shoqe ato ditë,<br />Vashës’e si u martua,<br />Posi hëna kur jep dritë.<br /><br />Me bukuri, me ment shumë,<br />Fort një zonjë e lëvduar,<br />Me çdo fjal’e me çdo punë<br />Burrën’e kishte nderuar.<br /><br />Burr’i saj e dontë shumë,<br />Sa s’e duaj vetëhenë.<br />Gjithënjë thash lumi unë,<br />Që kam grua Ervehenë.<br /><br />I ra puna të largohej,<br />Dërgoj e thirri vëllane.<br />Tha: “Vëlla, ty të besohem,<br />Të lë shtëpin’e gruanë.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLzoKs1fOauEJBHhMA5MlOkPUt01zlavVdi2KS-L3XzVo5b6fqg36rLAdRLVbp7rQni4_tjLsWoQG_82aFIeCUnh4ntoF0lCfOJW55IUbLaI2tA8Y-_aJGrS7fCWkFEIVV5kgr/s1600-h/Blue_Sky_and_Flowers.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLzoKs1fOauEJBHhMA5MlOkPUt01zlavVdi2KS-L3XzVo5b6fqg36rLAdRLVbp7rQni4_tjLsWoQG_82aFIeCUnh4ntoF0lCfOJW55IUbLaI2tA8Y-_aJGrS7fCWkFEIVV5kgr/s320/Blue_Sky_and_Flowers.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165998955464779506" /></a><br /><br />Të m’a kesh kujdes shtëpinë,<br />Të shikojsh gruanë t’ime,<br />T’ia dëftejsh vëllazërine,<br />Të mos m’i lipsetë qime.<br /><br />Në qafë si gur mulliri,<br />Të m’i gjendesh natë ditë,<br />Peshezën’e xhevahiri<br />Të m’a kesh si të sytë.<br /><br />Se mu kshtu me ra puna,<br />Që të marr udhën të gjatë.<br />Ty vëlla, besë të zuna,<br />Të m’i gjendesh dit’e natë...”<br /><br />Vëllaj përsipër ja mori<br />Punërat’ e Ervehesë.<br />Tha: ,, Po të them un’ i gjori,<br />S’te jam vëlla i pa besë.<br /><br />Po shko, mos ja kij mendinë,<br />Se un’ çdo që t’i lipsetë,<br />Ashtu shprej mbes Perëndinë,<br />Më mire se të jesh vetë.<br /><br />Dh’ati çurk’ i venë lotte,<br />Nga zemërë mpsherëtiti;<br />Përsëri kthehet’ i thotë,<br />Përsëri e porositi.<br /><br />Dorën’ i mer duke qarë,<br />,,Në dore t’a lë shtëpinë”<br />Tha, dh’arth koha të ndarë,<br />S’munt të mbahej ngashërinë.<br /><br />Përsëri vëllaj i thotë:<br />,,S’lë të metë per Ervehenë”.<br />Dhe u-qas i fshiu lottë,<br />Tha: ,,Vëlla, mba vetëhenë”.<br /><br />Ashtu më s’i mbeti fjalë,<br />Të vëllanë e pushtoi.<br />E puth ne sy e në ballë,<br />Dhe mori udhën e shkoi.<br /><br />Lott’i fshiu i pushtoi,<br />Nuk vij me zemra ngrirë,<br />Se të vëllajt i besoi,<br />Ervehen’e la t’u mirë.<br /><br />I vëllaj ne tjatra anë,<br />Si i la vëllaj shëndenë,<br />Vuri festën më nj’anë,<br />Erdhi gjeti Ervehenë:<br /><br />“ Ervehe, moj jetë gjatë:<br />Sy bukura, trup argjente,<br />Un’i mjeri dit’e natë,<br />Tha, s’të kërrej dot nga menttë.<br /><br />Sot për sot më erdhi dita,<br />Po të kujtosh Perëndinë,<br />Nër këmbë të tua t’a shtritta,<br />Në daç shkel më nxir shpirtinë.<br /><br />Eja, bën të math të mire,<br />Shikomë mua të mjerë.<br />Qysh duroj me të pa hirë,<br />E me qas prenë një herë.<br /><br />Erveheja, kur e dëgjoj,<br />Këtë fjalë nga kunati.<br />Me një her’ u-kthye e vështoj,<br />Ç’ish ndesurë si lugati.<br /><br />Dhe i thotë: “Qysh kuvëndon,<br />Qysh i thua vetëhesë,<br />Tët vëlla fare s’e kujton,<br />Që dot’i dal i pabesë?<br /><br />Të t’a punoi ty ndo një mik,<br />Këtë punë, të vjen mirë?<br />Do tët vëlla t’a bëjsh armik,<br />Në këtë fjalë të vdirë?<br /><br /><br />- Im vëlla, tha i mërguarë,<br />“Këtë pune s’munt t’a dijë,<br />Kush ja ka për të treguarë,<br />Dhe në qoftë që të vijë.<br /><br />Por eja e mos e meno,<br />Mos e mërgo këtë punë,<br />Dhe t’atilla në ment mos shko,<br />Përsipër të t’a mar unë.”<br /><br />“- U fort’ e kam menduar<br />Q’është shumë pun’e ligë.<br />Dhe meje larg e mërguarë,<br />Nukë futem n’atë pigë.<br /><br />T’a bëjsh fët, të them një here,<br />Kur’ ajo punë të keshë burrë,<br />Këtë shprim, t’a kesh të prerë,<br />Përmbi mua të bënetë.<br /><br />Nuk që jam e martuarë,<br />Por dhe mos të keshë burrë,<br />Para nde ment s’e kam shkuarë,<br />Të bëjë kurvëri kurrë.”<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghhqvSESIOneRNYUaWNzl6-7bGQwBmzsnBXe26o4uCEA84oqlNIkX_-gTsOGyrJEXKLmdE-ZnITmwxVR0KS3VWH0mOqKR2VAgPzpxqnffqYILlJTt_yNkcriNgsKtervKYqkBr/s1600-h/Grief.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghhqvSESIOneRNYUaWNzl6-7bGQwBmzsnBXe26o4uCEA84oqlNIkX_-gTsOGyrJEXKLmdE-ZnITmwxVR0KS3VWH0mOqKR2VAgPzpxqnffqYILlJTt_yNkcriNgsKtervKYqkBr/s320/Grief.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165998959759746818" /></a><br /><br />Si e pa dhe i kunati,<br />Iku dhe prapë s’u-kthye.<br />Me sy unjur kokë-thati,<br />Sikur kish plëndës në krye.<br /><br />Dolli jashtë nga shtëpia,<br />Mori udhë kaha tregu,<br />Si pa qe s’i zu mazia,<br />Përpar’ i dul Qoftëlargu.<br /><br />Dhe i tha: “ Ç’punë ndërtove,<br />O more trim i bukurisë?<br />Punën dot s’e mbarove,<br />Që më shkon i brengosur?”<br /><br /><br />“- Mos më pyet se si punova,<br />Se sa u-mundova unë.<br />Vetëhenë turpërova,<br />Edhe dot s’mbarova punë.”<br /><br />“- Kthehu prap’ tha, dhe thuaj,<br />Dhe poqë të vatë kotë,<br />Kanosju, do të paguaj,<br />S’të lë të gjallë në botë.<br /><br />Se gratë ashtu e kanë,<br />Me të keq e me të mirë,<br />Që të mund t’u qasësh pranë,<br />Sa me hir dhe me të pahirë.<br /><br />Dhe në pyet me të vërtetë,<br />Po e pe që dot s’ju qasë,<br />Këjo punë do hapetë,<br />Po vrajë edhe humbasë.”<br /><br />Kështu e mësoi i Paudhi,<br />Të mësuarat i ardh në mirë,<br />Dhe sa-kaqë herë rrudhi,<br />Si i dejtur e i pirë.<br /><br />Prap i vatë Ervehesë.<br />Dhe yu derën e shtëpisë.<br />Prej Paudhit mori pjesë,<br />U zu nga të dhelpërisë.<br /><br />Bot e bot me të luturë<br />Tha gjithë mendja ç’i polli.<br />Të gjitha i van humburë,<br />N’ujrat e ti dot se solli.<br /><br />“- Mo bistre kthenët i thotë,<br />Se ç’më godite në ballë,<br />Po dij që, u’ty në botë<br />S’kam për të lënë të gjallë.”<br /><br /><br />Ervehen’ e zemëroi,<br />Ngriti duartë të dyja.<br />Të kunanë e munxoi,<br />“- A të hupte Perëndia.<br /><br />Thashë se jeshë i urtë,<br />Njeri me mendje në krye.<br />Po qenke mendjeshkurtë,<br />Të lumtë se ç’të ka hie.<br /><br />Më kanose me të vrarë,<br />S’ke frikë nga Perëndia.<br />Se u’jam e qëruarë,<br />Pa ngreu dil nga shtëpia.”<br /><br />Me të shpejt’ u-gre e dolli,<br />Edhe prapë më s’u kthye.<br />As një fjalë me s’i foli,<br />Më s’i mbenë ment në krye.<br /><br />Dolli shau, barbalisi,<br />Ç’nuk tha për Ervehenë.<br />Punë të ligë i ngjisi,<br />Mbë turpe sikur e gjenë.<br /><br />Të nesërmen me natë,<br />Ne gjyq qe këlthet e parë,<br />“- Kurvë dolli ime kunatë,<br />Tha, më turpëroj vëllanë.<br /><br />Gjykatësitë urdhëruan,<br />Vanë e prunë Ervehenë,<br />Të thotë dh’ajo, i thanë,<br />Të drejtën t’a rrëfenjë.<br /><br />Ajo tha: “- S’di ng’ato punë”<br />Ani të kunat i thanë,<br />“- Kush që atje kur e zunë,<br />Të dalën ata që e panë?”<br /><br /><br />Tha: “- Kam njerës të besuarë,<br />Që me sy të tyr’ e panë.”<br />Të cilët’ i pat paguarë,<br />Dhe si dontej ay thanë.<br /><br />Këta kur i dëgjuanë,<br />Dreqëzin s’ua kuptuanë,<br />Për të drejtë i kuptuanë,<br />Zakon e kanun kënduanë.<br /><br />Që thosh: “ Gruaqë ka burrë,<br />Kurvë po që të zihet,<br />T’a mbulonjënë me gurë,<br />Ky mundim për të duhetë.”<br /><br />Këtë funt gjyqit i thanë,<br />Kështu mundimnë ja prenë.<br />“- Merreni taninë,” thanë,<br />Për të mjerën’ Ervehenë.<br /><br />Jashtë në një brek e suallë,<br />Thirrë botën’ anë e mb’anë.<br />Në këmb’ e ngrennë të gjallë,<br />Në qipi gur e mbuluanë.<br /><br />Hyri djelli, ret’ i verdhi,<br />“Vdiq tani!” gjithë thanë.<br />Njeriu keq nuk i erdhi,<br />Vetëm iknë e lanë.<br /><br />Vetëm po rrin dhe rënkon,<br />Atje gjer sa u bë natë.<br />u-ndoth një bujar atje shkon<br />dëgjon një rënkim të gjatë.<br /><br />Një kali ja kish hipur,<br />Edhe shkon posi sqifteri,<br />Tek vjen para togut gurë,<br />Dëgjon që rënkon një njeri.<br /><br /><br />Ku e pa parpar’ u-habit,<br />Edhe vate me të shpejtë.<br />Tha: “ Këtë njeri, do t’a qit,<br />T’a shoh vallë ç’do të jetë?”<br /><br />Ervehenë kur e qiti,<br />Ngaha gjithë ata gurë.<br />Me shumë mundim e ngriti,<br />Ish ne gjakëra mbyturë.<br /><br />Edhe qëndroi e pyeti,<br />“Me gurë pse të mbuluanë?”<br />Të këqijat ja dëftejti<br />Një nga një sikur q’i ngjanë.<br /><br />Bujarit, kur e dëgjoi,<br />Dhembje në zemre i pruri,<br />Dhe shpejt e mori e shkoi,<br />Në shtëpi të ti e shpuri.<br /><br />Në shtëpi të ti e shpuri,<br />Me shpejtë q’atë natë.<br />Gjithë plagëtë ja zuri,<br />Ju pakësuanë dhembjetë.<br /><br />Dhe e shoqja ja priti,<br />Me një qint lloi të mira.<br />I lau gjakratë, ndriti,<br />E bëri posi pasqira.<br /><br />Mori shëndet, u shërua,<br />Ashtu sindëkur që duhej.<br />Përsëri, u zbukurua,<br />Sa që dot me gojë s’thuhej.<br /><br />Kaq fort u-zbukurua,<br />Më mirë se ç’që më parë<br />Sa bujari u-çartua,<br />Dashuria e muar zvarë.<br /><br /><br />Një dit’ i lutet i thotë;<br />“ - Nuk vjen të martohemi,<br />T’ëmbëlë të shkojmë jetë,<br />Sa të rrojmë dhe të jemi.”<br /><br />Ajo përgjigjet, i thotë:<br />“ – S’kam bërë të ligë kurrë,<br />Ishte turp në gjithë botë,<br />Që të marr burrë mbi burrë.<br /><br />Këtë turpe mos ma duaj,<br />Eja kujto Perëndinë.<br />Këtë fjalë mos ma thuaj,<br />Të kesh ndër ner njerëzinë.<br /><br />Mua shpirtin ma shpëtove,<br />Prej atij togut me gurë.<br />Për natë jetë ndërtove,<br />Të gjer’ e të madhe urë.<br /><br />Mua shpirtin ma shpëtove,<br />Dhe gëzove shpirtin tënt.<br />Nderinë tënt e lartove,<br />S’të bjë ta flaç atë kuvënt.<br /><br />Nga Zoti eshte ta diç,<br />S’ta humbë atë të mirë.<br />Ti vetëhenë mos ta priç,<br />Me këtë fjala të ndirë ...”<br /><br />Bujari ku i dëgjoi,<br />Një nga një gjith’ato fjalë.<br />Frikën e Zotit kujtoj,<br />Në gjyq të ti dalë.<br /><br />Ani i thotë Ervehesë:<br />“ – Falumu e lutmu për djalë,<br />Ti që paske kaqë besë,<br />Perëndia të ma falë.”<br /><br /><br />Kish një djalë të mirë,<br />Dit’ nat’ i gëzonen.<br />Të vetëm të parriturë,<br />Pa porositë Ervehenë.<br /><br />Na kisha dhe një shërbëtuar,<br />Për punërat të shtëpisë.<br />Në sy dukej qeshëtar,<br />Po nga zemra qenkaj pisë.<br /><br />Ky na i thotë një ditë:<br />“ – Ervehe, moj e mjerë,<br />Të puth këmbëtë dhe sytë,<br />As po me shiko një herë.”<br /><br />Erveheja kur e dëgjoi,<br />I tha: “ Shporru, hiqu mejet,<br />Se tën yotit mos i dëftoj,<br />Pa të dalë buka ngojet.”<br /><br />Shërbëtori u zemërua<br />Nga fjalët’ e Ervehesë.<br />“Këtë t’a humbas, tha, dua<br />Me çdo punë të pabesë.”<br /><br />Të keqë të madhe shumë,<br />Vuri re ment dhe e bëri.<br />U ngre natënë në gjumë,<br />Djalën’ e të zot e therri.<br /><br />Thikënë me gjak e leu,<br />Ndënë shtrat të Ervehesë.<br />Nga dalëzë vat’ e fshehu,<br />Që asaj barra t’i mbesë.<br /><br />Në mëngjes po qe u ngrenë,<br />Djalënë e vështruanë.<br />Po kur therë e gjenë,<br />“ – Ja more ku je!” thirë, thanë.<br /><br /><br />“ – Ç’e keq’ e madhe na gjeti,<br />Vallë qysh do ta durojmë?<br />Tashti shprim nuk na mbeti,<br />Jetën qysh do ta shkojmë?”<br /><br />Qëndruan’ e thirr’ Ervehenë,<br />Thirrë dhe shërbëtuarë.<br />Edhe dyk’e qar’ pyetnë,<br />“ – Djalënë kush na e ka vrarë?”<br /><br />Shërbëtori me të çpejtë<br />Thirri, klithi: “ – Të kërkojmë,<br />Kjo punë të gjëndet,<br />Të ligënë t’a zbulojmë”.<br /><br />Vatë dhe sikur kërkoi,<br />Edhe thiri ulëriti,<br />Shtratinë tek ja zbuloi,<br />Thikën me gjak e qiti.<br /><br />Vrap u kthye me një herë,<br />Me rrëmbim prej Ervehesë.<br />U bë gati për të prerë<br />Dhe tha: “ – Moj bushtr’ e pabesë!”<br /><br />Erveheja zuri e qan,<br />Lott’ i vanë pika pika.<br />“ – Zot kre në shesh atë q’i ban,<br />Tha, këta punë të liga.”<br /><br />Dhe bujari me të shpejtë,<br />E ndaloi shërbëtuarë.<br />“ – Pa të shohmë çdo të thotë,<br />Mos u ngutni për të vrarë”.<br /><br />Dhe u kthyer prej Ervehesë:<br />“ Ç’pate fezeza kopile,<br />Kshu, dalën me të pabesë?<br />Derën t’ime pse ma bille?<br /><br /><br />Faj pate qe të shpëtova?<br />Prej asaj vdekje mbë fill?<br />Dhe të mora, të nderova,<br />Të na bëjsh zemrën thëngill?”<br /><br />Erveheja nisi me lot,<br />Edhe me shumë të qarë:<br />“ – Zgjidhe mirë tin’o imzot,<br />Djalën u nuk’ e kam vrarë.<br /><br />Hoqa gjithë ato valë,<br />Nderinë mos ta humbisnja?<br />Taninë po no një fjaalë,<br />Djalërinë pse do ta vrisnja?<br /><br />Po Zot i Math i dëftoftë,<br />Kush e punoj këtë punë.<br />N’atë jetë m’u gjykoftë,<br />I ndrithte si dridhem unë.”<br /><br />Dh’ ay fjalës i besoj,<br />Dhe tha: “ – Po për lot, që derdhi,<br />Më mirë mos t’a mundoj,<br />Për të para keqq më erdhi.”<br /><br />Eme që djali ju therr,<br />Tha: “ – Kjo punë s’ka të gjarë.<br />As mua mendja s’ma merr,<br />Që këjo t’a ketë vrarë.<br /><br />Edhe të mos t’a mundojmë,<br />Po s’i mbeti këndiparë.<br />Edhe neve t’a lëshojmë,<br />E t’i themi udh’ e mbarë.”<br /><br />Dhe ata që iu vra djali,<br />Më s’i foli Ervehe’së.<br />Katërqint florinj i fali,<br />Dhe i tha: “ T’i bëra pjesë.<br /><br /><br />Nga zemra të mos na kresh,<br />Qënkej i zi fati jonë.<br />Të ndahesh kështu prej nesh,<br />Po na kujto gjithëmonë.”<br /><br />Ervehe’ja mpsherëtiti,<br />Dhe tha: “ Ç’na punoj armiku!”<br />Duart mbi Zonë i ngriti,<br />Mbushi sytë lot dhe iku.<br /><br />S’di se nga të bëj e mjera,<br />Dhe ecën duke menduarë.<br />Tha: “ Ku të më hedhë era,<br />Një udhë kam për ta marrë.”<br /><br />Mori udhën anë deti,<br />Dhe po mendon të keqenë.<br />Kur sheh mb’anë një qyteti<br />Njerës që po mblidhenë.<br /><br />Ngjatin kryet e vështojnë,<br />Tha: “ Ç’vështojnë këtu vallë?”<br />Kur sheh një njëri shikojnë,<br />Të vrerë, por edh’i gjallë.<br /><br />Edhe Erveheja pyeti,<br />“ – Këtu këta që mundojnë,<br />Si çfaj përsipër i mbeti,<br />Sa duanë që t’a lëshojnë?”<br /><br />I thanë, ky që mundojnë,<br />“ – Hëngri nga ark’e mbretit,<br />Katërqint florinj kërkojnë<br />Nga të dhënat e qytetit.”<br /><br />Erveheja me një herë,<br />Katërqint florinj pagoj.<br />Dhe njerinë që që vjerë,<br />Nga litari e lëshoj.<br /><br />Florinjtë posa pagoi,<br />Dhe njerinë e lëshuanë.<br />Mori udhën dhe shkoi,<br />Iku edhe më s’e panë.<br /><br />Njeriu që u lëshua<br />Tha: “ – U nga e gjeta hirë?”<br />Edhe qëndroj u mendua,<br />“Kush ma bëri këtë të mirë?<br /><br />Morë shokë as më thoni,<br />Vallë kush më lëshoj mua.<br />Ku vete, as më dëfteni,<br />Burrë ish vall’a po grua?<br /><br />Mua e mira më gjeti,<br />Që më shpëtoj kryetë.<br />Tani bara të u mbeti,<br />Që t’i lidhem rop për jetë.”<br /><br />I thua: “Ajo që grua,<br />Që florinjtë nëmëroj.<br />Dhe nga iku, u mërgua,<br />S’e vum re, s’dimë nga shkoi?”<br /><br />Dhe ky u nis duke pyetë,<br />“ Do vetë të gjenj njerinë.<br />Që më shpëtoj, tha, kryetë,<br />Dhe t’i bënem rop’i tinë.”<br /><br />U sul edhe rrahu dhenë,<br />Po kur atje anë deti,<br />Atë vetë Ervehenë,<br />Si ç’ja treguan e gjeti.<br /><br />Në një vapa, në djellë,<br />Kryet mpshteturë mbë dorë.<br />Mpsherëtin’ e vështon qjellë,<br />Si fatkeqe, si e gjorë.<br /><br /><br />Ky vatë i ndenji pranë,<br />Edhe i tha me një herë:<br />“ – Ti më shpëtove, më thanë,<br />Dh’ u t’u bëshë rop i blerë.”<br /><br />Pa i tha dhe erveheja,<br />“ – Ikë, hajde në uratë.<br />Nuk është ashtu përseja<br />Që nëmërova paratë.<br /><br />U paratë që pagova<br />Në arkë të mbretërisë;<br />Ty, o shpirt nukë t’i hova,<br />Po për hirë të Perëndisë.<br /><br />Kushdo që të kish ndesurë,<br />Në një të këtillë punë,<br />Ja keshë për të dhënurë,<br />Prej teje s’dua gjë unë.”<br /><br />Përsëri kthehet’ i thotë:<br />“ – E mira, që bëre mua,<br />U duk në të gjithë botë,<br />Por edhe një punë dua:<br /><br />Ti që më shpëtove mua,<br />Andaj nga s’shpëtoje kurrë,<br />Në dashtë Zoti si thua,<br />Dua të më març dhe burrë.”<br /><br />“ – Ik’ ashtu pash Perëndinë ,<br />Tha, ç’e kjo fjal’e pështirë.<br />Kam burrë nuk si tinë,<br />Po të urte dhe të mirë.”<br /><br />“ – E pse u t’u duksh’i marrë:<br />Dhe fjala im’ e pështirë?<br />Ti prej meje s’ke të ndarë,<br />Të marr dhe me pahirë!”<br /><br /><br />“ – Vërtet, qenëke i marrë,<br />Dhe të lënëkanë mënttë.<br />Zot’ i math i lavdëruarë,<br />I arthtë keq e t’i dhëntë.”<br /><br />Ky me zemërim të shumë<br />U derth poshtë limani.<br />Shpejt, sa mezi mirte frymë,<br />I thiri njëj kapedani.<br /><br />I thotë: “ – Eja përpjetë,<br />Këtu spar të një grave,<br />Së u kam, në të lipsetë,<br />Për të shiturë një skllave.<br /><br />Së ajo s’është për mua,<br />Se më duhen paratë,<br />Një mijë florinj të dua,<br />Për ty të velën një natë.”<br /><br />Dhe kapedani i thotë:<br />“ – Më përpara t’a shikojmë,<br />Si është zakon në botë,<br />Pa të rrimë ta çëmojmë.”<br /><br />Vate e pa, i pëlqeu,<br />Dhe s’i tha, se isht’ e shtrinjtë.<br />As fjalë tjatrë këmbeu,<br />Por i nëmëroj florinjtë.<br /><br />Pastaj tha: “ – Qenëka femrë,<br />Që sado të keshë thënë,<br />Kaqë më hyri në zemrë,<br />Të gjitha t’i keshë dhënë.”<br /><br />Si e pa dhe Erveheja,<br />Që robi si skllav’ e shiti.<br />Nukë ju desh vetëheja,<br />Të vritesh mendon, dhe s’priti.<br /><br /><br />Njëherësh në det këceu,<br />Po në fund, ujët e ngriti,<br />Kapedani e kërreu,<br />Se din not, ra pas, e qiti.<br /><br />Prej dy krahëvete zunë,<br />Me pahir e rrëmbyenë,<br />Brenda në anit’ e shpunë,<br />Të mjerënë Ervehe’në.<br /><br />Ashtu me shumë llazure,<br />Nde anit’ e këcyenë,<br />Ania hapi pëlhurë,<br />Me një herë mori denë.<br /><br />Q’atë natë kapedani,<br />Zuri drodhi mustaqenë,<br />Po që dolli nga limani,<br />Don të rrij me Ervehe’në.<br /><br />Në kamare e mbëlliti,<br />Me të shpejta q’atë natë,<br />Ervehe’ja ulëriti,<br />Deti si mal hith valatë.<br /><br />Yot’ i jetës vu tufanë,<br />Dita u’nxi u bë pisë,<br />“Çe ky rrebeshë!” thirre, thanë<br />Gjithë njërest’ e anisë.<br /><br />U mblodhë me një herë,<br />Dhe kapedanit i thanë<br />Të gjith’ i vanë ndë derë,<br />Ervehen’ e shpëtuanë.<br /><br />“Këjo punë mos bëjetë,<br />Skllavën, thanë mos e ngasë,<br />Prej neve të paguahet,<br />As një fjalë mos t’i flasë!”<br /><br /><br />I dhanë edhe paratë,<br />Punën e siguruanë,<br />Po, kur erdhi tjatra natë,<br />Që të gjithë u penduanë.<br /><br />Nga ajo pun’ a kthyenë,<br />Nukë ndeshnë faqebardhë,<br />Por e deshnë Ervehe’ në,<br />Ta mirne gjithë me radhë.<br /><br />Po Zoti dërgoj furtunë<br />Të madh’ e gjithë sa qenë,<br />I rrëmbeu dhe u mbynë,<br />Shpëtoj gjen’ e Ervehe’në.<br /><br />Valatë që ngrinte deti<br />Anijen e rrëmbyenë,<br />Edhe prapë një qyteti,<br />Mbe një step e këcyenë.<br /><br />Ish një qytet i bukurë,<br />Kish dhe pallatë në krie,<br />T[ mbretit goditurë,<br />Q’epninë të madhe hie.<br /><br />Ervehe’ja u mendua,<br />Fytyrën’ të ndëron deshi,<br />Se kudo ndeshi si grua,<br />Petka të njëj të mirë veshi.<br /><br />Kësulë tirq, gunë veshi,<br />Si shërbëtuar i falurë,<br />Dhe pafka të gurta ngjeshi,<br />Sup me sup leshrat hedhurë.<br /><br />Mblodhi gjenë e ormisi,<br />Të mos i bënesh rremullë,<br />Ergjent e ar nasqirisi,<br />Dhe prej mbretit mori ullë.<br /><br /><br />Edhe vati me një herë,<br />Edhe i thot mbretit;<br />“Një anij’ është thyarë,<br />Atje në anët të detit.”<br /><br />Edhe mbreti urdhëroi;<br />“Ky njeri i Perëndisë,<br />edhe ndë radhua e shkroi,<br />të jet’ i zot’ i anisë.”<br /><br />“ Të zgjedhë një vent të mirë,<br />Të ndenjuritë ta ketë,<br />Kshtu e ka prej meje hirë,<br />Ku që ti pëlqejnë vetë.”<br /><br />Ashtu dh’ asaj i pëlqeu<br />Një kopshe mb’anë qytetit,<br />Shtëpi të vogëlë ngrehu,<br />Ashtu pas urdhrit mbretit.<br /><br />Dhe vetëmë, si i mirë,<br />Rrij e falej e urontej,<br />Gjeti dhe nga Zoti hirë.<br />Sy sëmuret’ i shërontej.<br /><br />Me barra që vij kujdesë,<br />Ndë kopsh’i mblodh e qërontej<br />E i nxirtej dhe në vesë,<br />Pa i mirtej i ndërtontej.<br /><br />Të vërbuarë shëronenë,<br />Emri i dul mbë gjith’anë,<br />Qyteta i gëzonenë,<br />I madh i vogël’ e duanë.<br /><br />U sëmur dhe mbreti,<br />Ndë këmbë dot nukë ngrihej,<br />U plak, jetë me s’i mbeti,<br />S’ish punë të përtëritej.<br /><br /><br />Grishi gjithë parësinë;<br />“Un’ tha, s’kam as djal, as vashë.<br />Juve, ta zgjithni taninë,<br />Mbërenë vetë, ua lashë.”<br /><br />Dh’ata një ngojesh i thonë,<br />“Duam’ay i miri kopshtit<br />Pas teje të mbretëronjë<br />M’uratë tënd’ e të Zotit.”<br /><br />“Tani, tha vdes i gëzuarë,<br />Për atë njeri që zgjothtë,<br />Dhe meje qoft i uruarë,<br />I Madhi Zot ua bekoftë.”<br /><br />Mbreti vdiq dhe e ngritnë,<br />Edhe ngaha tjatrë anë,<br />Ervehe’ne fron e hipnë,<br />“Na rruanë mbreti!” thanë.<br /><br />Ajo posa hipi në fron,<br />Nome të bukura vuri.<br />Edhe mbretrin e shëron,<br />Të mira e gaze pruri.<br /><br />Edhe një ditë nga dittë,<br />Ka zbriturë nga qyteti.<br />Që menatë ndaj të gdhitë<br />Ndë kopsht të saj deti.<br /><br />Po kur sheh njerës të huaj,<br />Që po dalenë në shkallë,<br />Japo dhe miqtë që duall;<br />Në fund pas atyre duallë.<br /><br />I shoqi me të kunanë,<br />Bujari me shërbëtorë.<br />Bashkë m’atë Varavanë,<br />Q’e shpetoj n’dek që varë.<br /><br /><br />Burri me bujari miqtë,<br />Ishnë fort të brengosurë,<br />Dhe të tre ata të liqtë,<br />Hiqeshin’ me sy lidhurë.<br /><br />Muarrë përpjetë qytetit,<br />Dhe dyke pyeturë venë.<br />Ndë pallatet në mbëretit,<br />Duan të shohin mbërenë.<br /><br />Ervehe’ja mbë tjatr’anë,<br />Ndë pallatet me një herë,<br />Posa vate dhe i thanë:<br />“ Të sëmurë erdhë në derë.”<br /><br />U tha:”- Merni e i shpini,<br />Atje në sallë të gjërë,<br />Dhe parësinë thërisni,<br />Të mblidhen si kurdo herë!”<br /><br />Dhe me nj’anë po mendohej,<br />Qysh burrëthin’e dashurë.<br />Ta bëjne që të gëzohej,<br />Që ish tretur’ e humburë.<br /><br />Vatë në sall’ u tha:”- Ç’doni?”<br />“- Ne erdhëm për të shëruarë!”<br />“- Përpara duhet, të thoni,<br />Faj e mkat ç’keni punuarë.<br /><br />Se uratatë e mia,<br />Po s’qëruatë zemrënë,<br />Nukë m’i pret Perëndia,<br />As barëratë më zënë!”<br /><br />Thotë burr’ i saj më parë.<br />“- Vëllaj im që m’u verbua.<br />Dit’e natë më të qarë,<br />Ngaja gjeti nga një grua.<br /><br /><br />Unë jam i martuarë,<br />Dhe pata të tillë grua,<br />T’urtë, të bukur, të qëruarë,<br />Sa gjithë bota, për mua.<br /><br />Ervehe’ja thoshn’ emrinë,<br />Shpirti im ndë shpirt t’asaj.<br />Tash q’e humba të mjerënë,<br />Të gjall’ e pa shpirt më quaj.<br /><br />Me ra puna të largohem,<br />Dërgova thirra vëllanë,<br />Edhe ati i besohem,<br />Shtëpin’ime dhe gruanë.<br /><br />Nuke di si gjati puna,<br />Ajo me gjith’atë frikë,<br />Z’di se si ju punua dhuna,<br />Që thanë se dual e ligë.<br /><br />Kuverna që ruan zakone,<br />Këtë punë kur ja dhanë,<br />Qëndroj e hapi kanone,<br />Dhe gjall me gur’ e mbuluanë.<br /><br />T’im vellaj i erdhi vdekja,<br />Këtë punë kur ja dhanë,<br />Ashtu e gjeti e keqja,<br />Njëment i dalënë sitë.<br /><br />Fjalënë kur ma suallë,<br />Në shtëpi prapë u kthyeçe,<br />Gjithë njerëstë më duallë,<br />Gruanë time s’e gjeçe.<br /><br />Unë kështu e marr me ment,<br />Q’ajo ish e qëruarë,<br />Edhe s’ka vent ay kuvent,<br />As e kam të besuarë.”<br /><br /><br />Foli dhe mbeti vetë;<br />“- Kjo pune s’gjan e besuarë,<br />Ndryshe qysh do të jetë,<br />Dh’yt vëlla s’ka të shëruarë.”<br /><br />Thotë dh’i kunati vetë:<br />“- Sa të rrenj kështu i vërbuarë,<br />Do t’a them me të vërtetë,<br />Punënë se si ka ngjarë.<br /><br />Unë me qafë i rashë,<br />Të bënim punë të ligë,<br />J’u luta ç’nuk i thashë.<br />Dot s’e futa ndë’atë pigë.<br /><br />Unë dolla i pabesë,<br />I ngjiza t’atillë punë,<br />Ndë mest të gjykatoresë,<br />Si kur mbë turpë e zunë.<br /><br />Kjo është e drejta e mbëret,<br />Punë të keqe punova,<br />Dhe gjaku i saj thëret,<br />Pa tha Zoti u vërbova.”<br /><br />I vëllaj, kur e ndëgjoi,<br />Punënë se si kish ngjarë,<br />Të dy sytë lot i mbuloi,<br />Edhe nisi dyke qarë.<br /><br />Edhe i thotë mbëretit;<br />“- Bëmë gjykim të vërtetë,<br />Vëllajt t’im të pabesit<br />As më lë t’i pres kryetë.”<br /><br />Mbreti i tha: “ Bën durim,<br />Ashtu posi shpirdëlirë!<br />Keq për keq të bëjsh s’ka fitim,<br />As kjo punë s’është e mirë.”<br /><br /><br />Mos rri e qaj për një grua,<br />Mos kërko të vraç vëllanë,<br />S’të vjjen kej që u verbua;<br />Mjaft sa vuan gjer m’sot i janë.<br /><br />Tash që foli të vërtetë,<br />Unë s’e shof për të vrarë,<br />Po fai t’i dhuronetë,<br />Dhe e kam për të shëruarë.<br /><br />Dhe ti pranë meje dua,<br />Nga sa vasha që të jetë,<br />Të zgjethë një të ta ap grua,<br />Që ta shkojnë ervehe’në.”<br /><br />“ Mua grua s’më duhetë,<br />Tjetrë veç Ervehesë,<br />Sa të rronj ndë këtë jetë,<br />Tha s’dua tjatrë mertesë!”<br /><br />Prapë foli duke qarë,<br />Zuri n’gojë Ervehe’në;<br />“Un’ndë jetë këndiparë<br />Nuk e dua vetëhenë.”<br /><br />Tha, këtë do ta shkonj<br />Kështu më shumë hidhërime.<br />Pa do Zoti e e bashkonj<br />Në Parajs Ervehen t’ime.”<br /><br />Dhe sysh çurk’ i rudhë lottë,<br />Zemrët valë ngashërime,<br />Fjalë tjatrë dot me s’thotë,<br />Për veç “ Erveheja ime ”.<br /><br />Mbëret zemra ju zbërthye,<br />Fjalënë me s’desh t’a ngjasë.<br />Dhe nga bujari u kthye,<br />Zuri dhe ati t’i flasë:<br /><br /><br />“- Edhe ti kështu duhetë,<br />Të drejtën për shërbëtuarë,<br />Ta thuash të mos menohetë,<br />Ndë e ke për të shëruarë!”<br /><br />Nisi shërbëtori vetë;<br />“- Punënë e Ervehesë,<br />Do t’a them me të vërtetë,<br />Qysh ju bëshë i pabesë.<br /><br />Disa ditë prapa rashë,<br />Të bënim të ligë punë.<br />Po më shporri, edhe thashë,<br />Këtë do t’a vdier unë.<br /><br />Natënë në gjum u ngreçe,<br />Djalën e tenzot e thera.<br />Ate, që kërkova, gjeçe,<br />Ajo s’pati faj e mjera.<br /><br />Thikënë me gjak e leva,<br />Edhe që t’ja bëjë barrë<br />Ndënë shtrat vajta ja fsheva,<br />Thashë, tani e gjen varrë.<br /><br />U qeçe me ment të mia,<br />Qoftë-lark ashtu më vuri,<br />Më vërboi Perëndia,<br />E drejt’ e saj më zuri.<br /><br />Bujari posa dëgjoi,<br />Djalënë kush ia kish vrarë,<br />Hapi sytë dhe s’duroi,<br />Zuri të vrit shërbëtuarë.<br /><br />Mbëreti bujar’ e ndali,<br />Tha: “- Dhe këtë do ta shëronj,<br />Me qenë që drejtë foli,<br />Edhe të vërbrë, nuk’ e dbenj”.<br /><br /><br />Dh’aj q’u lëshua nga litari,<br />Tha: “- Mbret, t’u riçinë ditë,<br />Ndigjo ç’punova i marri,<br />Pa më mori Zoti sytë”.<br /><br />Sumim keshë me mbërenë,<br />Katërqint florinj i doje,<br />Dhe kërkova, rraha dhenë,<br />Kush m’i ip që të shpëtoje?<br /><br />Më muarrë me një herë,<br />Për krahëvet dhe vuarë,<br />Shpresën’ e keshe të prerë,<br />Që s’keshe të shpëtuarë.<br /><br />Sapo tek na shkon një grua,<br />Papandehur atë ditë,<br />Dhe ndjesë bëri për mua,<br />Dha të katërqint florinjtë.<br /><br />Edhe un’posa shpëtova,<br />Ngaha duart e mbëretit,<br />Gruanë vajta kërkova,<br />E gjeta nd’anë të detit.<br /><br />Dhe i thashë me një herë,<br />Ti që më shpëtove mua,<br />Dhe t’u bëshë rob i blerë,<br />Eja të të mar dhe grua.<br /><br />P’ajo qenkej e martuarë,<br />Dhe më tha, që u’kam burrë,<br />Po të heqesh mërguarë,<br />Dhe të mos të të shoh kurrë.<br /><br />Si e pashë që lathita,<br />E me s’dita së ç’punova.<br />Njej kapedani ja shita,<br />Të mirënë ja harrova.<br /><br /><br />Nukë duroj Perëndia,<br />Po urdhroj që atë ditë,<br />Ngaha mëkatet’ e mia,<br />Njëment më dalenë sitë”.<br /><br />Gjitha rrethi, kur ndigjuanë,<br />Ç’punoj, thënë mos i qoftë;<br />“ – A të raft e të pikoftë!”<br /><br />Dhe Mbëreti me të çpejtë,<br />Tha: “- Këta z’duanë munduarë,<br />Me qenë që folën drejtë,<br />U’i kam për të shëruarë”.<br /><br />Ashtu barërat’ u a ndërtoj,<br />U këndoj edhe uratë,<br />Të treve syt’u’a shëroj,<br />U dha dhe nga një dhuratë.<br /><br />Pastaj burrën e vështroi,<br />Dhe rrëke i vanë lottë.<br />Edhe u hodh e pushoi,<br />“Ervehe’ja un!” i thotë.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBxBu8Pw_9-SIXqIOW0G_mCn9AiCixIWjZMGYV5qIN-8B49cnqR08jhFYoVz8qhcESsPXETSvklYEp2daToorHRXPrubVQmAJRglOSRbxMD1uYdmgWDFPJRL-kj2hAnnjea1MZ/s1600-h/Flowers_-_a_spring_bouquet_with_a_rose.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBxBu8Pw_9-SIXqIOW0G_mCn9AiCixIWjZMGYV5qIN-8B49cnqR08jhFYoVz8qhcESsPXETSvklYEp2daToorHRXPrubVQmAJRglOSRbxMD1uYdmgWDFPJRL-kj2hAnnjea1MZ/s320/Flowers_-_a_spring_bouquet_with_a_rose.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165998964054714130" /></a><br /><br />Edhe ashtu pushtuarë,<br />Qanë sa u ç’mallëngjyenë,<br />Që qenë të dëshëruarë,<br />Pastaj gëzuar’ u xberthyenë.<br /><br />Dh’e veshi e bëri mbëret,<br />Nukë njihtej vetëhenë,<br />“Vdekur erdha n’Parajs vërtet!”<br />Tha, “ dhe e gjeta Ervehenë!”<br /><br />Fol’ dhe bujarit si bije,<br />Që ka dëshëruarë t’anë,<br />“Shkruaj dhe sat shoqe të vijë,<br />Dua dh’atë ta kem nënë.<br /><br /><br /><br />Ti je ay që më qiti,<br />Prej ati togut me gurë.<br />Dhe jot shoqe që më priti,<br />Nuk’ u largonj mejet kurrë!”<br /><br />I shoqi kur e ndëgjoi,<br />Bujari q’e pat shpëtuarë,<br />U hoth bujarr’e pushtoi,<br />E përgëzoj duke qarë.<br /><br />Nda sallë ata që qenë,<br />Këto punë kur i panë,<br />Të habitur gjithë mbenë,<br />Dhe lavduanë Zon’ e thanë:<br /><br />“ – Sa të çuditme punë:<br />Që pam’ në me sy këtunë,<br />Kështu e drejta mbretëron,<br />Lum ay njëri që duron!<br /><br />Dh’ e vërteta kur thuhetë,<br />Ndjenetë dhe çpaguhetë.<br />Lavdi paç i Madhi Zot!<br />Madhje që dëfteve sot! ...”<br /><br />MEHMET QAMI e kujtoj<br />Përrallën e Ervehe’së,<br />Tri pjesë ay i shkroi,<br />HODO KASTRIT’i një pjesë.<br /><br />Mbë në funt ndjesë kërkojnë,<br />Prej kujdo që t’a këndonjë,<br />Edhe kthenen e urojnë,<br />“Zoti mos t’a turpërojë!”<br /><br />Muhammet Çami e shkroi,<br />Hodo Kastra e mbaroi,<br />Vreto’ja nder ment e shkoi,<br />Fjalët e huaja j’a qëroi.<br /><br /><br />At’ i dashurë MEHMET’i,<br />Q’e shkroi Shqip të parën herë.<br />Dhe doret shënim na mbeti,<br />Qoft’e ndritur e i ndjerë!<br /><br />Vëllaj HODUA, q’e mbaroi,<br />Pasta pleqëri të mirë!<br />Lutetë VRETUA q’e qëroi,<br />Dhe kërkon pe syresh hirë ...<br /><br />---<br /><br />Muhamet KYÇYKU<br /><br />Njihet edhe me emrin Muhamet Çami dhe u lind në Konispol më 1784. Mësimet e<br />para i mori në shkollën fetare të fshatit, kurse njëmbëdhjetë vjet të tjera<br />studioi në Kairo.<br />U kthye pastaj ne Konispol, në vendlindjen e tij, ku shërbeu si hoxhë tërë<br />jetën. Gjatë kësaj kohe njihet edhe aktiviteti letrar i tij: bëri<br />përshtatjen shqip të veprave të letërsisë së Lindjes si dhe shkroi edhe<br />vjersha origjinale.<br />Vepra e tij “Erveheja” , e botuar me ndryshime më 1888 nga J.Vretoja,<br />konsiderohej deri vonë e vetmja vepër e tij. Kërkimet e mëvonshme të<br />krijimtarise së tij e nxorën shumë të frytshëm dhe prodhimtar.<br />E ka kultivuar me sukses poemen si krijim letrar, me permbajtje morale duke<br />i ngre lartë virtytet dhe nderin e femrës, te “Erveheja”, apo të mashkullit,<br />te “Jusufi dhe Zelihaja”.<br />Te vjersha e gjatë “Gurbetlitë” trajton temen e kurbetit; te “Bekriu”<br />mallkon verën dhe rakinë dhe qeflinjtë e tyre, pas normave fetare e<br />moralizuese.<br />Vepra e tij kapë rreth 4000 vargje.<br />Vdiq më 1844Shahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-1139396761049435632006-02-08T03:05:00.000-08:002008-12-11T21:00:44.066-08:00Albania- a land of tolerance & religious harmony<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4h27_EvDtfTSy7HWUL0V69lUgmuqdIWBAvGCGtbTufSj3dVUmdOq_QFLcx9tP8bfxt1gUybPm6DYefRze3jzIsIGkJ4_S_2i4cU77ZEbYcIwrM01kV0D0lmRPeX4r2DTi5PPv/s1600-h/011_G.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4h27_EvDtfTSy7HWUL0V69lUgmuqdIWBAvGCGtbTufSj3dVUmdOq_QFLcx9tP8bfxt1gUybPm6DYefRze3jzIsIGkJ4_S_2i4cU77ZEbYcIwrM01kV0D0lmRPeX4r2DTi5PPv/s320/011_G.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165994986914997906" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjorPiBn2b4zo_umlIqot9KYZptWzMdxhlQzLcFDjAU29L_Aojs-A3nLqOO_DHn7hTm3dyzysMxCF5cdyCcevGDcdXPM4xaOv3_6K3xWL8Z7HHvfQN_JkhOfFCn1l0arInHZzKr/s1600-h/Shtepi_ne_Boge.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjorPiBn2b4zo_umlIqot9KYZptWzMdxhlQzLcFDjAU29L_Aojs-A3nLqOO_DHn7hTm3dyzysMxCF5cdyCcevGDcdXPM4xaOv3_6K3xWL8Z7HHvfQN_JkhOfFCn1l0arInHZzKr/s320/Shtepi_ne_Boge.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165994995504932514" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD7SAjV938nHIa6lO2UK9Y_M_QJlDfL6OvVkUeueIRJMW4NJkCVbILCE13d0sB6tymlBuqmo4o5yGsY25FBx4qfLU9iFwI8OizU5X7b0J9mqEXODooS_pEHBsWjYOQnwyIm5K8/s1600-h/DSC04575.JPG"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD7SAjV938nHIa6lO2UK9Y_M_QJlDfL6OvVkUeueIRJMW4NJkCVbILCE13d0sB6tymlBuqmo4o5yGsY25FBx4qfLU9iFwI8OizU5X7b0J9mqEXODooS_pEHBsWjYOQnwyIm5K8/s320/DSC04575.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165995016979769010" /></a><br />Geography<br />Albania is situated on the eastern shore of the Adriatic Sea, with Montenegro and Serbia to the north, Macedonia to the east, and Greece to the south. Slightly larger than Maryland, Albania is composed of two major regions: a mountainous highland region (north, east, and south) constituting 70% of the land area, and a western coastal lowland region that contains nearly all of the country's agricultural land and is the most densely populated part of Albania.<a name="A0107270"><br />Government</a><br />Emerging democracy.<a name="A0107271"><br />History</a><br />A part of Illyria in ancient times and later of the Roman Empire, Albania was ruled by the Byzantine Empire from 535 to 1204. An alliance (1444–1466) of Albanian chiefs failed to halt the advance of the Ottoman Turks, and the country remained under at least nominal Turkish rule for more than four centuries, until it proclaimed its independence on Nov. 28, 1912.<br />Largely agricultural, Albania is one of the poorest countries in Europe. A battlefield in World War I, after the war it became a republic in which a conservative Muslim landlord, Ahmed Zogu, proclaimed himself president in 1925 and king (Zog I) in 1928. He ruled until Italy annexed Albania in 1939. Communist guerrillas under Enver Hoxha seized power in 1944, near the end of World War II. Hoxha was a devotee of Stalin, emulating the Soviet leader's repressive tactics, imprisoning or executing landowners and others who did not conform to the socialist ideal. Hoxha eventually broke with Soviet communism in 1961 because of differences with Khrushchev and then aligned himself with Chinese communism, which he also abandoned in 1978 after the death of Mao. From then on Albania went its own way to forge its individual version of the socialist state and became one of the most isolated—and economically underdeveloped—countries in the world. Hoxha was succeeded by Ramiz Alia in 1982.<br />Elections in March 1991 gave the Communists a decisive majority. But a general strike and street demonstrations soon forced the all-Communist cabinet to resign. In June 1991 the Communist Party of Labor renamed itself the Socialist Party and renounced its past ideology. The opposition Democratic Party won a landslide victory in the 1992 elections, and Sali Berisha, a former cardiologist, became Albania's first elected president. The following year, ex-Communists, including Ramiz Alia and former prime minister Fatos Nano, were imprisoned on corruption charges.<br />But Albania's experiment with democratic reform and a free-market economy went disastrously awry in March 1997, when large numbers of its citizens invested in shady get-rich-quick pyramid schemes. When five of these schemes collapsed in the beginning of the year, robbing Albanians of an estimated $1.2 billion in savings, Albanians' rage turned against the government, which appeared to have sanctioned the nationwide swindle. Rioting broke out, the country's fragile infrastructure collapsed, and gangsters and rebels overran the country, plunging it into virtual anarchy. A multinational protection force eventually restored order and set up the elections that formally ousted President Sali Berisha.<br />In spring 1999, Albania was heavily involved in the affairs of its fellow ethnic Albanians to the north, in Kosovo. Albania served as an outpost for NATO troops and took in approximately 440,000 Kosovar refugees, about half the total number of ethnic Albanians who were driven from their homes in Kosovo.<br />Ilir Meta, elected prime minister in 1999, rapidly moved forward in his first years to modernize the economy, privatize business, fight crime, and reform the judiciary and tax systems. He resigned in Jan. 2002, frustrated by political infighting. In June 2002, former general Alfred Moisiu was elected president, endorsed by both the Socialists (headed by Fatos Nano) and the Democrats (led by Sali Berisha) in an effort to end the unproductive political fractiousness that has stalemated the government. The political duel between Nano and Berisha continued on, however, and little improvement was evident in the standard of living for Albanians. In 2005 elections, Berisha replaced Nano as prime minister.<br />See also Encyclopedia: <a href="http://www.infoplease.com/cgi-bin/id/CE001117">Albania</a>.Institute of Statistics<a href="http://www.instat.gov.al/" target="_blank"> www.instat.gov.al</a>Shahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-20350564.post-1136582025158096942006-01-06T13:12:00.000-08:002006-01-06T13:13:45.166-08:00Kalaam e Ghalib<span style="font-size:130%;"><br /><br /><br />1. ibn-e-mariyam huwa kare koee<br /> mere dukh kee dawa kare koee<br /><br /> [ ibn = son/child, mariyam = virgin Mary ]<br /><br />2. shar'a-o-aaeen par madaar sahee<br /> 'eise qaatil ka kya kare koee ?<br /><br /> [ shar'a = the Islamic divine code of life, aaeen = law/custom/mode,<br /> madaar = orbit/circumference/a place of turning ]<br /><br />3. chaal, jaise kaDee kamaaN ka teer<br /> dil meiN 'eise ke jaa kare koee<br /><br /> [ jaa = space ]<br /><br />4. baat par waaN zubaan kaT_tee hai<br /> woh kahaiN aur suna kare koee<br /><br />5. bak rahaa hooN junooN meiN kya kya kuchch<br /> kuchch na samjhe KHuda kare koee<br /><br /> [ junooN = ecstasy ]<br /><br />6. na suno gar bura kahe koee<br /> na kaho gar bura kare koee<br /><br />7. rok lo, gar GHalat chale koee<br /> baKHsh do gar KHata kare koee<br /><br /> [ baKHsh = pardon, KHata = mistake/slip ]<br /><br />8. kaun hai jo naheeN hai haajat_mand ?<br /> kiskee haajat rawa kare koee<br /><br /> [ haajat_mand = person in need, haajat = need, rawa = fulfill ]<br /><br />9. kya kiyaa KHijr ne sikandar se<br /> ab kise rehnuma kare koee ?<br /><br />10. jab tavaqqo hee uTh gayee 'GHalib'<br /> kyoN kisee ka gila kare koee ?<br /><br /><br /><br />1. uss bazm meiN mujhe naheeN bantee haya kiye<br /> baiThaa raha agarche ishaare huwa kiye<br /><br />2. dil hee to hai, siyaasat-e-darbaaN se Dar gaya<br /> maiN, aur jaaooN dar se tere bin sada kiye ?<br /><br /> [ siyaasat = politics, darbaaN = doorkeeper/sentry, dar = door,<br /> sada = sound, here it means conversation ]<br /><br />3. rakhta firooN hooN KHirqa-o-sajjaada rahn meiN<br /> muddat huee hai daavat-e-aab-o-hawa kiye<br /><br /> [ KHirqa = a patched garment, sajjaada = a prayer carpet,<br /> rahn = mortgage, aab-o-hawa = climate ]<br /><br />4. be_sarfa hee guzartee hai, ho garche umr-e-KHijr<br /> hazarat bhee kal kahenge ki ham kya kiya kiye ?<br /><br /> [ be_sarfa = simple life, umr-e-KHijr = everlasting life ]<br /><br />5. maqdoor ho to KHaak se poochchooN, ke 'ei laeem<br /> toone woh ganj haay giraaN_maaya kya kiye ?<br /><br /> [ maqdoor = capable, KHaak = dust/earth, laeem = miserly,<br /> ganj = treasure/wealth, giraaN_maaya = valuble/precious ]<br /><br />6. kis roz tohamataiN na taraasha kiye 'adoo<br /> kis din hamaare sar pe na aare chala kiye<br /><br /> [ tohamataiN = accusitions, 'adoo = enemy ]<br /><br />7. sohbat meiN GHair kee na paDee ho kaheeN yeh KHoo<br /> dene laga hai bose baGHair iltijaa kiye<br /><br /> [ sohbat = company, KHoo = habit, bose = kisses, iltijaa = request ]<br /><br />8. zid kee hai aur baat magar KHoo buree naheeN<br /> bhoole se usne saikDoN waade-wafa kiye<br /><br /> [ KHoo = habit ]<br /><br />10. 'GHalib' tumheeN kaho ki milega jawaab kya ?<br /> maana ki tum kaha kiye, aur woh suna kiye<br /><br /><br /><br />hasad sazaa-e-kamaal-e-suKHan hai, kya keeje<br /> sitam, bahaa-e-mata'a-e-hunar hai, kya kahiye ?<br /><br /> [ hasad = envy/malice, sitam = oppression, bahaa = value/price,<br /> mata'a = valuables ]<br /><br /><br /><br />yaarab ! wo na samjhe haiN na samjheNge meree baat<br />de aur dil unko, jo na de mujhko zubaaN aur<br /><br /><br />............................................................................<br /><br /><br />1. fir mujhe deeda-e-tar yaad aaya<br /> dil jigar tashna-e-fariyaad aaya<br /><br /> [ deeda-e-tar = wet eyes, tashna (or tishna ) = thirsty ]<br /><br />2. dam liya tha na qayaamat ne hanoz<br /> fir tera waqt-e-safar yaad aaya<br /><br /> [ hanoz = yet/still ]<br /><br />3. saadgee haay tamanna, yaanee<br /> fir wo nai_rang-e-nazar yaad aaya<br /><br /> [ nai_rang = fascinating ]<br /><br />4. uzr-e-waamaaNdagee 'ei hasarat-e-dil<br /> naala karta tha jigar yaad aaya<br /><br /> [ uzr = excuse, waamaaNdagee = tiredness ]<br /><br />5. zindgee yoN bhee guzar hi jaatee<br /> kyoN tera raahguzar yaad aaya ?<br /><br />6. kya hee rizwaaN se laDaayee hogee<br /> ghar tera KHuld meiN gar yaad aaya<br /><br /> [ rizwaaN = doorkeeper of paradise, KHuld = heaven/paradise ]<br /><br />7. aah woh jurat-e-fariyaad kahaaN<br /> dil se tang aake jigar yaad aaya<br /><br /> [ jurat = courage/valour ]<br /><br />8. fir tere kooche ko jaata hai KHayaal<br /> dil-e-gumgashta magar yaad aaya<br /><br /> [ koocha = a narrow street/lane, gumgashta = missing ]<br /><br />9. koee weeraanee-see-weeraanee hai<br /> dasht ko dekh ke ghar yaad aaya<br /><br /> [ dasht = desert ]<br /><br />10. maiNne majnooN pe laDakpan meiN 'Asad'<br /> sang uTHaaya tha ki sar yaad aaya<br /><br /> [ sang = stone ]<br /><br /><br /><br /><br /><br />1. bus ki dushwaar hai har kaam ka aasaaN hona<br /> aadmee ko bhee muyassar naheeN insaaN hona<br /><br /> [ dushwaar = difficult, muyassar = possible ]<br /><br />2. giriya chaahe hai KHaraabee mere kaashaane ki<br /> dar-o-deevaar se Tapke hai bayaabaaN hona<br /><br /> [ giriyaaN = weeping, kaashaana = house, bayaabaaN = wilderness ]<br /><br />3. waa-e-deewaangee-e-shauq, ke har dam mujhko<br /> aap jaana udhar aur aap hee hairaaN hona<br /><br />4. jalva az_bas ki taqaaza-e-nigah karta hai<br /> jauhar-e-aaina bhee chaahe hai mizhgaaN hona<br /><br /> [ az = from/then/by, jauhar = skill/knowledge, mizhgaaN = eyelid ]<br /><br />5. ishrat-e-qatl_gah-e-'ehl-e-tamanna mat pooch<br /> id-e-nazzaara hai shamsheer ka uriyaaN hona<br /><br /> [ ishrat = joy/delight, shamsheer = sword, uriyaaN = naked/bare ]<br /><br />6. le gaye KHaak meiN ham daaGH-e-tamanna-e-nishaat<br /> too ho aur aap ba_sad_rang-e-gulistaaN hona<br /><br /> [ nishaat (or nashaat) = enthusiasm/happiness, sad_rang = hundred<br /> colours ]<br /><br />7. ishrat-e-paara-e-dil, zaKHm-e-tamanna_KHaana<br /> lazzat-e-reesh-e-jigar GHarq-e-namakdaaN hona<br /><br /> [ ishrat = joy/delight, paara = fragment/piece, lazzat = taste,<br /> reesh = wound, GHarq = drown/sink, namakdaaN = container to<br /> keep salt ]<br /><br />8. kee mere qatl ke baad usne jafa se tauba<br /> haay us zood_pashemaaN ka pashemaaN hona<br /><br /> [ jafa = oppression, zood = quickly, pashemaaN = ashamed/<br /> embarrassed ]<br /><br />9. haif us chaar girah kapDe ki qismat 'GHalib'<br /> jis ki qismat meiN ho aashiq ka girebaaN hona<br /><br /> [ haif = alas!, girah = one sixteenth of a yard, girebaaN = collar ]</span>Shahid Ahmadhttp://www.blogger.com/profile/18133010341071017284noreply@blogger.com0